Jezus wat was dat moeilijk toen ik dit de eerste keer in mijn hoofd kreeg! Ik stop er mee ik ben er klaar mee dit is niet meer wat ik wil!
Nu paar maanden verder heb ik dus besloten na 13 jaar een eigen eenmanszaak te hebben er mee te stoppen! Ik begon in 2005 met volle moed aan een mooie sport carriere als personal trainer en groepsles docent wat ook jaren heel goed gelopen heeft dit heb ik naast een parttime job gedaan druk ja zeker :) maar was te doen. 3 jaar geleden besloot ik volledig te ondernemen en proberen groter te worden en ging in zee met een groot keten wat een fiasco werd. Eind vorig jaar vond ik dat ik genoeg gestreden hand en me nog meer de put in te jagen, ik ben op moe er van en klaar er mee!
Maar mijn volgende stap is waar ik al zeker 4 jaar over na denk ik wil studeren wil een ander vak leren na lang twijfelen en piekeren ben ik erg goed in :) heb ik de stap genomen om me in te schrijven voor een nieuwe studie naast mijn nieuwe leuke job waar ik al een aantal maandjes happy aan het werk ben. Mensen wat heb ik dit gemist even de stabiliteit even geen 13 uur werk dagen dag en nacht geappt worden ook al geef je een grens aan.
Wat ik nog wel moeilijk vind is me uitschrijven bij de kvk waarom is dit toch een psychisch dingetje? Ken je dit? Ik zal er aan moeten geloven op den duur maar waarom vind ik het nu zo moeilijk omdat laatste stukje af te sluiten?
You tell me? Wie heeft dit ook mee gemaakt? Wat was jouw reden? Vond jij het ook moeilijk?
Liefs Mano :)
