Ik vertrek

Ooit komt iedereen een keer voor zo'n 'ik vertrek' moment te staan. Het kan je van alle kanten overkomen en je weet niet altijd wanneer dat moment aanbreekt. Ik vertrek nu bij mijn huidige werkgever. Ik tikte de 2 jaar aan maar heb het net niet gered. Ze willen me eigenlijk niet kwijt maar ze moesten wel, dat verhaal. Ook dat herkennen veel mensen. Daar zit je dan, volkomen onverwachts nieuws, dat je nog 4 weekjes mag blijven en dan je spullen mag pakken. 

En nu?

Ja, zo is het maar net. De dagen op werk zijn lang. Je wilt wel maar het lukt niet erg. Je bent boos, soms. Je krijgt niet veel werk gedaan en denk vooral aan wat je nu moet gaan doen? Wel even de rust bewaren want er zijn geen dooien gevallen. Ik ben niet de enige die vertrekt, dat geeft wel wat troost ofzo.. Maar goed, ik moet wel ook aan mezelf denken. Wat wil ik dan eigenlijk? Wil ik doen wat ik nu doe of wil ik juist iets heel anders. En wil ik nog wel fulltime of is dit het moment om lekker voor 3 of 4 dagen te gaan? Ik krijg support van veel collega's, nu nog wel collega's. Zij die blijven, weten ook niet wat ze ervan moeten denken. Ze zijn blij dat zij wel mogen blijven maar weten ook dat het een beetje onzeker gaat worden. Thuis voel ik me een stuk beter, ook meer nuttig, op werk voel je je niet meer van toegevoegde waarde, wat je wel altijd was, of in ieder geval dacht dat je was. Ik wil er het beste van maken maar man, man, man, het valt gewoon niet mee. 

Ik vertrek gaat nu om het weggaan bij een bedrijf dat in je hart zit. Waar je je onwijs thuis voelde en wat je ontzettend gaat missen. Maar, je moet ook denken aan wat er nu op je pad kan komen. Er is voor iedereen wel een moment waarbij je denkt, ik zit hier prima, totdat dit je overkomt. Dan ga je nadenken en wil je positief zijn naar wat komen gaat. Er komen weer nieuwe uitdagingen op je pad. Het zal anders zijn maar misschien wel leuker! Een nieuw bedrijf dat misschien wel heel goed matcht met wat je wil. Zie de kansen! Ben je wel klaar met het hele dag zitten op een bureaustoel, ga naar buiten! Ga iets doen waar je happy van wordt. Iets wat je elke dag 'moet' doen of wat je wilt doen? Zeg nou zelf, dat laatste klinkt wel fijner toch?

Van zo'n periode leer je toch ook jezelf wel kunnen. Hoe reageer je op zo'n situatie he? Dat is voor iedereen verschillend. Je bent soms boos, soms verdrietig, soms kan je de situatie wel aan, soms ook niet. Je wisselt voortdurend met hoe je je voelt en vindt het lastig om ergens iets van te vinden. Je leert je collega's beter kennen. Sommige weten niet hoe ze met de situatie om moeten gaan, alsof het nog niet moeilijk genoeg is? Gek is dat, als het moeilijk wordt, haken mensen af. Van die mensen die dan maar doen alsof er niets gebeurd is. Ze hebben de e-mail mischien niet gezien? Moet je ook mee dealen. Kunnen zij zeker niets aan doen, die hebben geen empatisch vermogen, hun verlies wel vind ik.