Er zijn zo veel wegen naar dakloosheid. Voor sommigen is het een plotselinge vrije val veroorzaakt door een verloren baan, een gebroken thuisleven of een andere seismische persoonlijke omwenteling. Voor anderen slingert de weg naar slapen ruw een langzaam, stabiel en deprimerend hellingspercentage totdat het op een dieptepunt aankomt. Tragisch genoeg worden er zelfs sommigen in geboren. Hoe ze daar ook zijn gekomen, elke dakloze heeft echter één ding gemeen: ze weten hoe het voelt om buitenstaander te zijn.

Mijn dakloos leven

Na een kindertijd die was aangetast door huiselijk geweld en traumatische jaren in een weeshuis en jeugdgevangenis, speelde mijn dakloos leven zich een kwart eeuw lang af dwars door de oostkust van Australië. Door weinig onderwijs, leefde ik een zielig bestaan ​​in de dakgoten van Darlinghurst, Kings Cross en Surry Hills in Sydney, en op de achterste rijstroken van Brisbane. Ik dreef helemaal over New South Wales, naar de kustgehuchten, de regionale steden en de lege ruimtes ertussen. Ik sliep ook in het ruwe noorden van Queensland; Cairns, Townsville, Rockhampton en Mackay.

Geknuppeld en geschopt

Loading full article...