Ze was gekwetst. Dat was duidelijk. En ik was er voor een stuk verantwoordelijk voor.
Ze hield minstens zoveel van hem als ik.
Ik was ook gekwetst. Sinds het uitgekomen was, had hij niet eens de moeite genomen om me te contacteren. Ook voor mij was een relatie van jaren voorbij. Alleen kon ik er met niemand over praten.

Het duurde 4 weken voor hij me belde. Ik wist niet meteen wat ik met zijn telefoontje aan moest.
Hij woonde terug bij zijn ouders. Wilde overal mee kappen. Wilde haar terug. Of ik er niet even voor kon zorgen dat ze op z'n minst met hem wou praten. Hij beweerde dat hij me bewust niet gebeld had om mij buiten schot te houden. Ze kon alles nagaan. Hij had haar al zijn wachtwoorden gegeven.

Ik praatte met haar. Regelde zelfs een gesprek tussen hen. Overtuigde haar om het opnieuw te proberen. Wat ze ook deed.

Ondertussen zijn ze opnieuw samen. Op Facebook en Instagram lijken ze het perfecte koppel. Ik heb met beiden alle contact verbroken. Maar ik weet dat hij het opnieuw doet. Toen ze amper twee maanden weer samen waren, vond hij dat de kust veilig genoeg was om opnieuw met mij van start te gaan. Want ik had hem nooit verraden. Hij had mij nooit verraden.

Loading full article...

En jij? Ook verder waar je gebleven was?
Tja .....  de vos en zijn streken en haren he ? ;-) 
Een vos verliest wel zijn haren maar niet zijn streken... 
Ik vind het wel erg sneu voor zijn vrouw, dat ze nog steeds wordt belazerd... Die man heeft ze niet allemaal op een rijtje!
Inderdaad. Eenmaal ze hem terug in huis nam en de storm was gaan liggen, ging hij gewoon verder waar hij mee bezig was.
Die man heeft een vreemde kronkel in zijn hoofd. 
Niks aan de hand, dacht hij. Gewoon de draad weer op nemen.
Ik denk dat het het beste is, alle contact verbreken. Half werk is nooit goed.
Hij zal het dus nooit leren ...
wat een boel pijn en verdriet... goed dat je hem op afstand houdt nu.
Ik hoor niks meer van hem, al jaren niet meer.