Als de herfststorm is gaan liggen, trekt hij het bos in. Dit is de beste tijd om paddenstoelen te gaan zoeken,
niet om ze te plukken, maar om ze vast te leggen voor het nageslacht.
De lucht dampt nog en de grond is vochtig, bijna drassig.
Soms valt er een druppel van een tak of blad en belandt dan heel toevallig in zijn nek.
Hij trekt zijn kraag wat dichter tegen zich aan en haalt zijn schouders op.
Elk najaar gaat hij er een aantal dagen op uit. Een klein rugzakje en zijn fototoestel, meer heeft hij niet nodig.
Zijn vrouw begrijpt dat gelukkig.
Het kan zelfs gebeuren dat zij hem voorstelt of voorzichtig vraagt of het niet tijd begint te worden.
Hij weet maar al te goed dat zijn humeur er niet op vooruit gaat, van almaar binnen zitten.
