Deze maand pakte zij haar fiets en fietste naar De Berghut in Amersfoort. Sportief zette zij er vaart in. Haar rugzak, goed gevuld, schoot van links naar rechts. Soms moest zij wachten voor een stoplicht, dan voelde zij hoe haar hart te keer ging. Dat was niet alleen van de inspanning, zeker niet. De mensen moesten eens weten.
Dichter bij haar eindbestemming van die avond, nam ook haar twijfel toe. Zou zij niet beter rechtsomkeert maken? Zij besloot dapper door te trappen. Er was een jaar van twijfels aan vooraf gegaan, misschien wel langer. Vanaf het moment dat zij, met de afwasborstel nog in haar hand, dat foldertje zag liggen. Zij was bij een cliënt, die op dat moment bij de kapper zat. Nog even de afwas en dan was zij klaar.
VSSM stond er met grote letters. Nieuwsgierig bladerde zij erdoorheen. Pas bij thuiskomst, toen zij de bloemkool stond schoon te maken, besefte zij, wat zij gelezen had. Het drong nog maar mondjesmaat tot haar door. Er waren mensen, die bijeen kwamen om met elkaar te spelen. De maanden daarna, bleef zij maar terugdenken aan enkele bewoordingen uit dat blaadje. Zij kon het niet laten en zocht uiteindelijk de afkorting op via het internet.
En daar stond het dus, zwart op wit. Snel klikte zij weg en verwijderde zelfs de geschiedenis, totaal onnozel want zij had geen huisgenoten en niemand anders kon aan haar computer, maar toch. Nou ja, niet meer aan denken. Gewoon haar fiets stallen en naar binnen. Entree 10 euro, dat viel mee, kreeg daar ook nog twee consumptie bonnen voor. Veel kwamen met hun partner, maar je mocht ook alleen komen, als vrouw tenminste.
Zij werd keurig opgevangen door een vrijwilliger, die haar alle ruimtes liet zien waar 'gespeeld' kon worden. Hier en daar zag zij al een haak aan de muur. Ook werd gewezen op de veiligheid en dat men safe-woorden gebruikten. Plots hoorde zij ergens achter zich een vreemd geluid, alsof er een walnoot kapot getrapt werd. Nu merkte ook de vrijwilliger hoe gespannen zij was. Even een drankje aan de bar, was zijn suggestie.
Daar zag zij hoe er bij een man aan zijn tepels gedraaid werd. Pincet-greep, verduidelijkte de vrijwilliger. Daarna werd er een wasknijper op gezet. Hoe bedenken ze het, schoot het door haar hoofd. In een mum van tijd was haar glas leeg en bestelde snel een nieuwe. Eindelijk kwam er een vrouw op haar af met een brede lach, stelde zich voor en zei: "Wij doen geen vlieg kwaad, je hoeft niet zo benauwd te kijken." Zij knikte. Voor nu, besloot zij, had zij genoeg informatie.
Buiten haalde zij diep adem, greep wat boos haar fiets en in ijltempo trapte zij de spanning van zich af. Bijna thuis, kon zij niet meer en ging nog even zitten, op het plein, bij de markt. Even laten bezinken.
