In nevelen gehuld, heeft morgenstond, goud in de mond en laat er toch haar licht over schijnen, 

ofschoon de zon niet in het water schijnt en wij haar niet in het water kunnen zien zakken, 

staat als een paal boven water, dat men aan de vruchten de boom herkent. 

Voor dag en dauw, volgens de regels der kunst, een luchtje scheppend, alle springveren laten werken en een prachtige kroon op het werk zetten. 

Geen schone schijn, aanschouwen wij het levenslicht, van de bovenste plank. 

Maak ik een diepe kattenrug naar deze maker.