Veel van de muziek die ik beluister gaat niet echt over muziek maar wordt als ondersteuning van de tekst gebruikt. Daarin zit, vind ik, een groot onderscheid. Sommige noemen het een luisterlied. Het kunnen protestliederen zijn of meer ballades. Als ik naga, dan is meer dan de helft van wat ik luister, toch vanwege de taal, die natuurlijk zoveel mooier klinkt als die wordt opgeluisterd door gitaar, harp of viool.
Een hele leuke vind ik altijd de humor, met name zelfspot of ironie. Die komt vaak nog beter tot zijn recht dan op papier, omdat het dan de juiste toon heeft. Ironie wil namelijk niet altijd goed begrepen worden en zorgt wel eens voor misverstanden. In het begin, toen ik pas op facebook zat, wilde ik graag humorvolle reacties plaatsen of zelfs berichten.
Eigenlijk vielen ze allemaal in het water. Er was bijna niemand die mij begreep, terwijl het aan de telefoon geen enkel probleem was. Daardoor moest ik dus echt anders leren communiceren. Nog heb ik er weleens last van. Ik reageer nu soms alsof ik schrijf, doordat ik bijvoorbeeld het woord IK weglaat. In een verhaal is het daardoor veel leesbaarder, maar in een reactie krijgt het gewoon een tegenovergestelde betekenis.
Soms reageer ik weleens met een muzikale reactie, dat werkt dan meestal wel. Daar zal ik dit dan ook mee afsluiten. Met de nodige knipogen en zelfspot.
