Als in de vroege morgen, de nevel zich zwevend een deken over het land heeft gelegd, de sfeer bepaald. 

Een geheimzinnig kosmische lading van dubbelheid. Komt eeuwenoud, verbijsterend glimmend, voor een moordwapen, weerkaatsend. 

Dan, eindelijk zichtbaarheid, met zonnestralen onthult voor onze ogen. Puur kwetsbare architectuur. 

Daarin verscholen, geduldig wachtend om in te pakken en leeg te zuigen, acht poten en zes tepels. 

Loading full article...
Cheers
Gift
Boost
Share to Whatsapp Share to Facebook Share to Pinterest Share to Twitter Share to Telegram Share to LinkedIn Share to Reddit Share with Email

Je weet wel...Karin!
haahahaha acht poten en zes tepels , zalig
Reply
marijke
de header  vind ik een prachtige foto die andere kan ik niet meer zien.
Reply
Miranda Tabor
Je hebt gelijk, dat vind ik ook een nadeel, bij deze uitdaging. Eentje vind ik ook wel mooi geweest. Die kwallen kwamen de vorige keer ook al mijn neus uit. Ik zal trouwens de tekst er wel boven zetten en dan een open ruimte.
Reply
Naturefreak
Het zijn meesters in de kunst van onzichtbaarheid.
Mooi gedicht, de sfeer goed te pakken.
Reply
Hans van Gemert
Een prachtige verwoording van herfst!
Reply
Miranda Tabor
Niets kan mij meer bekoren dan de herfst.
Reply
spelbuiten
Op een bijzondere wijze beschreven hoe zo'n magische ochtend aanvoelt tijdens een vroege wandeling. Prachtig!
Reply
Miranda Tabor
Dank je wel voor je reactie, het is inderdaad magisch.
Reply
Schorelaar
Elke ochtend zit het rag in mijn haren, als ik de poort met klimop passeer
Reply