Als in de vroege morgen, de nevel zich zwevend een deken over het land heeft gelegd, de sfeer bepaald.
Een geheimzinnig kosmische lading van dubbelheid. Komt eeuwenoud, verbijsterend glimmend, voor een moordwapen, weerkaatsend.
Dan, eindelijk zichtbaarheid, met zonnestralen onthult voor onze ogen. Puur kwetsbare architectuur.
Daarin verscholen, geduldig wachtend om in te pakken en leeg te zuigen, acht poten en zes tepels.
