In bochten wring ik mij, desnoods. (140 w, Het is lente)
Het is een mooie dag, weinig wind. Dat is in zeeland redelijk uniek.
Elke ochtend word ik wakker onder luidt tjilpen van vogels en natuurlijk het koeren van duiven.
Alweer wordt achterstallig onderhoud in onze achtertuin gedaan, om hem klaar te maken voor de zomer en terwijl zoon met zijn vriendin buiten de lentelucht opsnuiven, vermaak ik mij binnen met het kijken naar de meest prachtige foto's.
Zij geven mij gedichtenkriebels, die ik niet kan weerstaan. Binnen de kortste keren heb ik weer een foto (graaf) gestrikt op wiens werk ik mijn woorden plak. Het rondeel gedicht, vaak nog favoriet.
Daar komt dan een uitdaging voorbij, die ik niet kan weerstaan, ook al is die foto niet van mij, verdient hij het helemaal. Wat kwettert immers blij, vrolijk en luid.....bijna tot het eind van zijn latijn, zo hees. Een Mees.
