The man looked at the truck that hit the woods. About twenty soldiers jumped out of the green truck. The commander shouted in a harsh, pounding language some orders and the men spread out in the woods. It was only a matter of time before the refugee would be tracked down and caught — or worse.

The man couldn't stand, that was equivalent to suicide. He turned and penetrated deeper and deeper into the dark forest. Behind him he heard the screaming men. That screaming was in his favor, so they could not hear the inevitable breaking of branches. Continuing to run was not an option, he was too tired for that. Chasers mostly look forward, rarely up. He climbed up a tree and hid between the branches. In his provisory tree house, he waited for things to come.


Loading full article...

slim van die boomhut!!
Ik ben een liefhebber van oorlogsverhalen. Dit pakt mij! Goed geschreven.
Dit is de weerspiegeling van een heftige realiteit voor meer mensen dan we denken, en natuurlijk "nieuwkomer-dat -ik-ben" lees dit nu pas, had het vervolg al gelezen zonet, maar al doende leert men en vind het super hier zo mooie dingen te... Show more
Dank je wel voor dit grote compliment!
Dit goed geschreven verhaal smeekt om een vervolg...
Wie weet.... (een heel enkele keer doe ik soms wel eens zoiets, een vervolg)
Ik hartje provisorisch. En ik hartje dit stukje!
Hij kan zeker terecht in de boomhut van Miranda:)
En toen? Hoe gaat het verder?
140 woorden, het is echt (te) beperkt...
Maar wie weet, soms bedenk ik wel eens ergens een vervolgje op....
Een heerlijk snel verhaal met een fantastische spanningsboog
Spannend geschreven Hans! :-)
Oe, spannend! Leuk geschreven!