Soms voel je dat er iets mist. Hoe je ook nadenkt, puzzelt in je hoofd, je komt er niet uit wat er is. Is het een leegte? Heb je iets niet afgemaakt? Wat is er toch aan de hand met je?

Zo ook vandaag. Vandaag overkomt het mij. Waar het vandaan komt? Geen idee. Hoor het gefluister, lispelend, alsof er iemand een spraakgebrek heeft.

'Trut,' hoor ik.

Wie waagt het om me uit te schelden.

Schudden met mijn hoofd helpt geen sikkepit. Het blijft maar oppoppen in mijn brein, als een mantra. Stom, sloom, slopend. Hakkelend, er ontbreken stukken, de achtergrond vloeit in elkaar over.

Loading full article...

5 comments
de truttige waarheid is soms ook zwaar......
De woorden lijken op elkaar, maar hebben ieder gelukkig een andere betekenis.
Goed gevonden blogje!
hihi lijkt me wel handig ja ...
H(aha)! Dat kun je wel eens hebben. (Maar jij bent geen trut, dus je had al kunnen weten dat je het verkeerd had verstaan.)