Leven in India

Wie mij 5 jaar geleden had gezegd dat ik tegenwoordig in India zou wonen, had ik stiekem een beetje uitgelachen.India, het land van de Maharadja's, Yoga, Taj Mahal, geurige kruiden en kleurrijke sarees. Maar ook het land van druk, drukker, drukst, waar nog steeds het kasten systeem hoogtij viert, bergen afval en waarover je geregeld nieuwsberichten leest over verkrachtte en vermoorde vrouwelijke toeristen.India, een land wat mij aan de ene kant enorm aantrok, maar aan de andere kant enorm afstoot. Een land wat ik ooit weleens zou willen bezichtigen, maar niet gelijk op mijn bucket list stond.

Tot ik een aantal jaren geleden op een druilerige november avond een leuke groepsreis voorbij zag komen: Tijdens Oud en Nieuw in twee weken door de "gouden driehoek" van India. Dat leek mij wel wat!Hoewel ik het liefste altijd zelf op pad ging en een georganiseerde groepsreis niet echt mijn ding was, vond ik dit een ideale manier om India op een veilige manier te verkennen. Ik had de reis bijna geboekt, ware het niet dat ik een week daarvoor al tickets naar Tokyo en Lima had gekocht en ik niet voldoende vrije dagen en financiën had om zo last minute een reisje naar India te boeken. Uiteindelijk ging ik met Oud en Nieuw een paar dagen naar Valencia, en verdween India ergens in mijn achterhoofd.

Toch bleef dit bijzondere land op een of andere manier een aantrekkingskracht op mij uitoefenen, en enige tijd nadat ik Nederland had ingeruild voor een zwervers bestaan, kreeg ik ergens op de grens van Peru naar Bolivia toch weer het idee om een keertje naar India af te reizen. Een idee dat steeds meer vorm kreeg toen ik samen met een Peruaanse vriendin het wilde plan had om samen in Colca Canyon (Perú) een soort wellness hotel te starten. Ik zou naar India gaan voor trainingen in yoga en reiki, en een aantal maanden later zat ik in het vliegtuig.

Na de cultuurshock in Delhi, kwam ik thuis in Rishikesh. Zes weken ben ik hier geweest om vervolgens rond te trekken door Noord India, waar ik in Amritsar als vrijwilligster heb gewerkt in de Gouden Tempel, waar ik in McLeodGanj de hand van de Dalai Lama heb mogen schudden, waar ik in awe was van de Himalaya en kippenvel kreeg bij de eerste aanblik van de Taj Mahal.India, you either love it or you hate it, en I was loving it!!!
Tijdens deze reis werd ik langzaam verliefd op dit super chaotische land en kreeg ik steeds meer inzicht in mijzelf. Het was een spirituele ervaring.

Eenmaal terug in Zuid Amerika, wat op dat moment een beetje mijn thuis basis was, bleef India trekken. Ik moest terug en het liefst zo snel mogelijk!Het duurde ongeveer een half jaar, maar toen was het eindelijk zover. Deze keer niet naar het Noorden wat mijn hart had gestolen, maar naar het zuidelijkste puntje, Kerala, waar ik vlakbij het Periyar Tiger Reserve in Kumily een maand of twee als vrijwilligster in een hotel aan de slag zou gaan.

Maar toen sloeg het noodlot toe... overstromingen in Zuid India zorgde ervoor dat miljoenen mensen dakloos werden. Een afschuwelijke ramp dat zich afspeelde toen ik net in Kerala was. Er werd aangeraden om niet naar deze streek af te reizen, maar ik zat daar en kon niet meer weg. Wegen waren weggespoeld en de luchthavens gesloten. Mijn vrijwilligers baantje stond op losse schroeven, ik kon geen kant op.Gelukkig zat ik veilig en wel in een fijne homestay in Fort Kochi, waar het water niet binnendrong en ik geruime tijd kon blijven. Toen alles weer een beetje zijn normale gang ging en ik alsnog naar Kumily zou afreizen, viel ik van een trap. Met een flink gekneusd lijf probeerde ik nog om mezelf nuttig te maken in het gezellige hotel, maar vanwege de overstroming waren er geen gasten en moesten alle kamers worden gereinigd. De enige taak wat er voor mij was, was met matrassen sjouwen. Een zware lichamelijke klus wat mij op dat moment niet lukte. Twee maanden werden twee weken in dit kleine paradijsje.

Ik ging terug naar Fort Kochi om te bepalen wat mijn volgende plan zou zijn. In Kerala blijven of terug naar Noord India?Tijdens mijn eerdere verblijf in deze historische stad had ik kennis gemaakt met een lokale acteur. Een leuke man die mij gelijk bij hem thuis uitnodigde toen hij hoorde van mijn terugkomst. Een vriendschap die in deze periode langzaam opbloeide tot een mooie romance en ervoor zorgde dat ik in Fort Kochi bleef hangen. We maakten mooie uitstapjes naar de backwaters van Alleppey, de thee palantages in Munnar en de bossen in Vattavada, en toen hij voor zijn werk in Tamil Nadu moest zijn, ging ik mee.
Het verdriet was groot toen mijn tijd in India erop zat en ik het land moest verlaten. Echter was ik een maand later alweer terug.

En nu woon ik in India. Nooit gedacht, maar toch is het zo. Samen met mijn Indiase vriend, binnenkort man. En in dit rare, drukke, bijzondere, hectische en vaak vieze land, ben ik gelukkiger dan ik ooit had durven dromen.