Inzicht

In februari van dit jaar besloot ik iets te gaan doen met m'n behoefte om te schrijven. Ik had al twee cursussen Autobiografisch Schrijven gevolgd, niet met het idee om ook écht een boek over mijn leven te gaan schrijven, maar meer om aan mijn schrijfbehoefte te voldoen. Gaandeweg deze cursussen werd me aan de hand van de oefeningen wel duidelijk dat ik nog wel wat 'op te ruimen', te helen en te transformeren heb. Het was verrijkend om soms vanuit een heel andere invalshoek naar gebeurtenissen uit het verleden te kijken en daar - al schrijvende - een andere, meer genuanceerde kijk op te krijgen. Het was ook wel een eye-opener om te ontdekken hoe onbetrouwbaar ons geheugen is, hoe het vaak eenzijdig gebeurtenissen opslaat in ons brein.

Schrijven dus... Na lang wikken en wegen besloot ik over te gaan op het schrijven bij Yoors. Een nicht van mij was hier erg enthousiast over en ik wilde er wel meer van weten. Ze heeft me kennis laten maken met Yoors en ik was er helemaal klaar voor. Dat bleek tegen te vallen: ik verzandde in het landschap van Yoors, begreep er helemaal niets van hoe het hier werkte en hoe ik me van allerlei knoppen kon bedienen. En wat er gebeurde: ik gooide m'n schrijfidee aan de wilgen, boos en gefrustreerd. Ik werd weer eens bevestigd in mijn idee dat ik een digibeet ben en niet echt vriendjes met de computer. Toen ik weer een beetje bij zinnen was en zag wat ik nu eigenlijk gedaan had, kreeg ik onverwacht hulp van mijn studerende dochter uit Utrecht die weer even een weekendje Leeuwarden 'deed'. Zij heeft me toen heel rustig - terwijl ze Yoors zelf niet kende - allerlei dingen uitgelegd en telkens opnieuw laten doen, zodat ik het niet zou vergeten. Toen kon het gebeuren: ik zou gaan schrijven!

Tot mijn grote verbazing had ik ineens geen inspiratie meer. Ik zat gevangen in mezelf en ik kon werkelijk niks bedenken om over te schrijven. "Wie zit er nu te wachten op mijn verhalen?" Tot enkele dagen geleden... Ik had weer zin om te schrijven, had ineens wel 1000 onderwerpen, hiertoe ook geïnspireerd door iemand die op Blogger.nl haar verhalen schrijft. Ik ben nog een dag bezig geweest om te onderzoeken of via deze site te bloggen niks voor me is, maar uiteindelijk kwam ik toch weer bij Yoors uit. En wat onvermijdelijk is bij bloggen: ik zal moeten leren om om te gaan met de computer en diens speciale taal en logica - die dus eigenlijk niet echt de mijne zijn, dat moge duidelijk zijn. Maar wat bleek? De instructies die me zo duidelijk leken met mijn dochter erbij, waren alweer uit mijn hoofd weggevaagd, ik kreeg bepaalde handelingen weer niet voor elkaar. Gelukkig heb ik een lieve man die me nu ineens wél uit de brand wilde helpen, zij het dat ook hij bepaalde dingen niet begreep en voor elkaar kreeg.

Toen wij zo samen achter de pc zaten, raakte ik weer behoorlijk gefrustreerd en ineens viel bij mij het kwartje waaróm eigenlijk. Ik had allerlei storende gedachten over mezelf ("Ik kan ook nooit iets, andere mensen doen dit fluitend") en over Yoors ("Wat een stom programma, is veel te ingewikkeld"). Ik kreeg ineens weer een spiegel voorgehouden met daarin m'n eigen beperkende overtuigingen en 'voorwaarden' waaraan iets moet voldoen: "Het moet meteen goed gaan", "Het moet gemakkelijk gaan", "Ik moet het meteen goed kunnen", "Ik moet het tot in alle details begrijpen en weten" enz.  Dit is hét recept voor niks ondernemen, nergens toe komen en mezelf weer terug in m'n hokje plaatsen. Het beeld in de spiegel was zowel confronterend en ontluisterend als een opluchting: zie hier een patroon in mijn denken en doen dat mij heel vaak plaagt en me ervan weerhoudt nieuwe dingen te gaan doen. Het is ook verheugend, want het patroon zit in mij, ik ben me ervan bewust en ik kan er dus iets aan doen.

Het gaat mij om het schrijven waar ik plezier in heb en ik ga op m'n eigen houtje-touwtje manier wel blogs (proberen te) posten. En daar zal ook genoeg 'fout' in gaan, maar het belangrijkste is eerst: gewoon maar doen, de details en verdere invulling en mogelijkheden van Yoors komen later vanzelf.  Het was meteen een mooie aanleiding om hierover een stukje te schrijven in de hoop dat andere mensen er ook iets aan hebben. Ik heb mijn innerlijke criticus daarbij maar even op de reservebank gezet.