Sinds ongeveer een maand moet ik omrijden naar mijn werk. Waar ik er eerst ongeveer 15 minuten over deed, doe ik er nu bijna een half uur over. Ik vond een route die niet zo heel ver om was, maar ook die werd afgesloten. Nu moet ik helemaal langs het randje van Nederland, door Termunten, naar Delfzijl. Dit omrijden is vervelend, maar het bracht ook een ontdekking met zich mee.
Midden tussen de de industrie vond ik ineens een enorm rustgevende plek. Op de dijk lag namelijk een begraafplaatsje met een standbeeld erbij. Zo, in het niets. Geen huizen eromheen of wat dan ook. Ik vond het vreemd en ik heb me lang afgevraagd waar het vandaan komt. Uiteindelijk, toen ik er even de tijd voor had, heb ik opgezocht wat voor begraafplaats het is.
Het dorpje Oterdum
Een flinke tijd terug, in de 20e eeuw, woonden er mensen in het kleine dorpje Oterdum. Dit dorp lag tussen Termunten en Delfzijl in Groningen. Op het moment dat de industrie op kwam zetten, werd er besloten dat het dorp verdwijnen moest. Het zou plaatsmaken voor de nieuwe fabrieken en bedrijven die de economie moesten stimuleren. Alle huizen en zelfs prachtig monumentale boerderijen verdwenen. Dit ondanks alle moeite die de bewoners hebben gedaan hun woonplaats te behouden.
De huizen werden dus gesloopt, maar het kerkje, gebouwd in 1830, bleef nog een tijd staan. Uiteindelijk moest deze helaas ook gesloopt worden, want de dijk moest worden verhoogd. De zeespiegel steeg en het industrieterrein moest droog blijven. De graven die naast de kerk lagen, werden ook gelicht en na het ophogen van de dijk werd een aantal zerken teruggeplaatst. Dat maakt het monument dat er nu nog te zien is.
Bij de graven staat een monument in de vorm van een hand. In die hand is het kerkje te zien dat er ooit gestaan heeft. Het monument is al eens gestolen, maar staat nu weer op zijn plek. De hand lijkt een halt te roepen aan het stijgende water en de oprukkende industrie. Dat laatste heeft wellicht geholpen, want het terrein waar ooit Oterdum stond, ligt nu braak zonder dat nieuwe fabrieken en bedrijven daar panden hebben gebouwd.
Mijn moeder vertelde dat er waarschijnlijk ook wat graven zijn met haar achternaam erop, want lang geleden woonde er ook familie daar. Binnenkort zal ik daar dus even stoppen, als het mooi weer is natuurlijk, om te kijken of ik de graven kan vinden.
Bronnen:
https://www.deverhalenvangroningen.nl/alle-verhalen/de-verdwenen-dorpen-bij-delfzijl
http://www.dodenakkers.nl/artikelen/verdwenen/269-oterdum.html
