De extra tijd in de gevangenis

De week in eenzame opsluiting is Iris niet in de koude kleren gaan zitten. Het besef dat ze de straf volledig aan zichzelf te danken heeft, dringt langzaam dieper en dieper tot haar door. Ze begint het zelfs als een ingreep van bovenaf te zien. Een leerproces, omdat God nu eenmaal het beste weet wat goed is voor haar.

Haar hoogmoedige houding moet ze laten varen; daar komt ze steeds meer achter. Ze kan ook helemaal niets op eigen kracht teweegbrengen. Zeker ook hier in de gevangenis zijn veel medegevangenen groter en sterker dan zij. Als ze niet op God vertrouwt, legt ze zomaar het loodje.

In die wetenschap begint haar gedrag de vorm te krijgen die de bewakers van haar verlangen. Maar daarbij moet ze wel van tijd tot tijd tegen haar zin naar de pijpen van andere gevangenen dansen. En nu is dan eindelijk de dag van haar vrijlating aanstaande…

Soraya is blij met Carol en Iris

Samen met Carol staat Soraya juichend bij de uitgang van de gevangenis te wachten. Ze is zo blij dat ook Iris nu vrij is, dat ze op haar af sprint en haar omhelst. Ik ben ook zo blij, zegt ze, dat jullie allebei nu Gods aanwezigheid echt ervaren hebben in jullie leven! Dat we nu eindelijk samen God kunnen gaan dienen.

Iris is uiteraard ook blij dat ze de gevangenismuren achter zich gelaten heeft. Maar, reageert zij, je loopt wel wat hard van stapel, Soraya. Ik wil eerst rustig thuiskomen. Even weer wennen aan de vrijheid. Dat jij nou geen ervaring hebt met achter de tralies zitten, daar kunnen wij niets aan doen. Toch, Carol?

Je hebt helemaal gelijk, Iris, stemt Carol met haar in. Rustig wennen gaat voor alles. Gelukkig ben je nu vrij. Laten we elkaar maar vaak opzoeken en steunen met alles wat in ons is. En Soraya, in het nieuwe CIS willen wij de rollen graag anders verdelen dan in het oude. Crimineel was jij onze leider, nu zijn we elkaars gelijken. Jij bent belangrijk, maar dat zijn wij ook. Voor God zijn we immers allemaal gelijk.

Dat is even flink slikken voor Soraya. Dit had ze niet zien aankomen. Maar jullie hebben wel gelijk, zegt ze met een brok in de keel. Jullie hebben ook mijn straf gedragen, dus ik zal een stapje terugdoen. Dat beloof ik jullie. En nu… is het tijd voor een feestje! Toch…?!?

Carol neemt het voortouw

Weet wat je zegt, Soraya, is Carols felle reactie. Je probeert toch alweer de leiding te nemen.

Maar wat denk je ervan als ik nu het voortouw ga nemen? Ik heb mijn straf uitgezeten en ben ik alweer een tijdje rustig op vrije voeten.

Als Iris het wil, gaan we een feestje vieren. Zo niet, dan wachten we daar nog even mee. Wat jou, Iris?

Iris is onder de indruk van wat er allemaal om haar heen gebeurt.

Ik wil wel graag een feestje bouwen, zegt ze, maar dan wel rustig. Maar zullen we eerst samen wat gaan drinken en bijkletsen?

Dat lijkt mij een strak plan! En daarmee neemt Carol haar nieuwe positie in de organisatie van deze C.I.S. in.

Ze neemt het voortouw, omdat ze in de naam al op de eerste plaats gezet is.

Voor Soraya voelt dit als een degradatie. Het lijkt gek genoeg wel of ze een penalty gemist heeft en daarvoor naar de reservebank verwezen wordt.

Plannen maken onder het genot van een drankje

Al bijkletsend ontstaan toch alweer mooie nieuwe plannen voor hun toekomst. Er ligt iets voor ze in het verschiet en ze zijn zelf heel benieuwd wat dat precies zal worden.

Soraya komt al snel tot rust en legt zich neer bij haar nieuwe positie. Vanaf nu moet zijn een ondersteunende, dienende rol innemen. Dat zal nog even wennen zijn, maar wat moet moet…

De meiden willen vanzelfsprekend zoeken naar wegen om zelf te groeien in hun geloof. Maar belangrijker is het, zegt Carol, om andere mensen met het geloof in aanraking te brengen. Evangeliseren heet zoiets volgens mij, vult Iris aan. En zo komen ze aan hun nieuwe naam: CIS-Eva {Carol, Iris & Soraya Evangelisatie}.

De laatste weken in de gevangenis heeft Iris al wat tekeningen gemaakt. Die kunnen we perfect gebruiken voor onze folders, zegt Soraya enthousiast. Ik weet wel iemand die ze voor ons verder kan vormgeven en drukken. Prima, reageert Carol, ons netwerk moeten we zo goed mogelijk inzetten. Maar die vormgeving kunnen we voorlopig ook in eigen hand houden. Volgens mij zijn Iris en ik daar heel goed toe in staat.

Waarop Soraya geheel begrijpelijk een beetje timide reageert. Al met al zal CIS zich dus binnenkort op een heel nieuwe manier aan het grote publiek laten zien. Dat zal veel positiever ontvangen worden dan hun vorige uiting.

PS: Meen je de jongedames op de foto’s te (her)kennen, wéét dan dat zij slechts personages in dit verhaal vertegenwoordigen. Zij hebben in werkelijkheid niets met criminaliteit te maken.

Andere delen van CIS (en meer…)

Ben je benieuwd hoe het verdergaat? Blijf dan volgen, want dit vervolgverhaal gaat nog even door! Binnenkort zien we de eerste activiteiten van CIS-Eva.