17e gedicht van de bundel

Binnenwater

Ik heb de dooi ontmoet
druppelsgewijs vloeit het nu zacht
de bedding in
het stromend water


de kiezelstenen juichen
bevrijd verlost
de knelling van het ijs ontkomen


het homvocht fluistert
vanaf het boezempeil

tot aan de monding der rivier
is er versneld geluid


de binnenwaters van het land
wonen in singelgrachten
de woudbeek zoekt haar weg

de schietstroom vecht zich vrij


vlak bij de oever zie ik de
eik en hoe hij diep in mij
zijn dorst te lessen weet


ik overwon de tijd
ik ben een zomerbedding
ik ben opnieuw een beek


 © Iris Van de Casteele

Loading full article...
Cheers
Gift
Boost
Share to Whatsapp Share to Facebook Share to Pinterest Share to Twitter Share to Telegram Share to LinkedIn Share to Reddit Share with Email