Je ziet de kwartel op de akkers en weiden. Het is een onopvallend en schuw vogeltje, met dikke poten en een kort snaveltje. Het mannetje heeft een zwarte keel. De kwartel houdt van lage begroeiing en hij zoekt als een kippetje naar voedsel, lopend over de grond. De roep van de kwartel is een vérdragend, grappig geluidje. De laatste jaren zijn er helaas steeds minder kwartels te vinden. 

Wij kennen natuurlijk de uitdrukking: "zo doof als een kwartel". Maar is deze weidevogel (familie van de fazanten) wel zo doof? Als er gevaar dreigt, dan vliegt de kwartel niet op, maar hij zoekt dekking in het hoge gras of in de struiken. Soms gaat hij liggen en houdt zich dood. Dan drukt hij zich plat tegen de grond. Je kan een geweer afschieten naast hem, maar hij verroert zich niet. Dat zou de de uitdrukking "zo doof als een kwartel" kunnen verklaren!  

Maar er is ook nog een andere verklaring mogelijk. Kwartels werden vroeger gelokt met een kwartel lokfluitje. De kwartel is dus zeker niet doof. De uitdrukking kan ontstaan zijn door een paar regels uit een 17e eeuws gedicht, waarin gesproken wordt over een "doove quartel". In het duits betekent doof ook "niet al te snugger" of stom/dom. Eigenlijk klopt de uitdrukking "zo doof als een kwartel" helemaal niet. 

Een kwartel is absoluut niet doof, hooguit bang, schuw en niet zo snugger...

Loading full article...