Is empathie de essentie van Soul muziek?
Eén van de vroegste herinneringen van Kirk Whalum, saxofonist, is het horen van prachtige muziek in de zwarte Baptistenkerk waar zijn vader voorganger was, en er een hekel aan had. "Ik heb de Heer lief, hij hoorde mijn geschreeuw", hadden de gemeenteleden gezongen, waarbij elke lettergreep op een andere toon kwam. De hymne "herinnerden me aan mijn grootmoeder", zei Whalum in een sessie over "The Genius of Soul" op het Aspen Ideas Festival, dat wordt gecosponsored door het Aspen Institute en The Atlantic . "Mijn grootmoeder was een huisvrouw. En dus maakte ze de toiletten van mensen schoon. Die uitdrukking, de essentie van een cultuur, kwam neer op deze aantekeningen: het bracht me naar een plaats van schande."
Soul muziek
Jaren later, na een geweldige carrière in jazz en pop, waaronder hij de triomfantelijke saxofoonsolo speelde op Whitney Houston's "I Will Always Love You", is Whalum de kracht gaan waarderen van het soort muziek dat hij in de kerk hoorde, en hoe het past in een 'artistieke, muzikale, sonische diaspora van empathie'. Er zijn veel manieren om die diaspora te labelen. Maar de meest geschikte kan de meest ondefinieerbare zijn: 'soul'. Genre-onderscheidingen worden vaak gezien als handelsvoorwaarden (gebruikt om de markt te verdelen) en termen van techniek, verwijzend naar specifieke sonische kenmerken. Maar wat als het essentiële aspect van de ziel gewoon een gevoel of een manier van verbinden is? "Wat ik heb geleerd is dat soul het totale mozaïek is", zei de singer-songwriter Clint Holmes op het podium. "Toen ik opgroeide, was James Brown Soul en dat intrigeerde me, omdat ik dat als kunstenaar niet kon aanraken. Maar toen besefte ik dat soul het gevoel is dat van ons naar het publiek vloeit."
