• Gift Dana
  • Share
  • Honor Dana
6 6 2
Dana
Dana
@dana1671119022 · 06 Dec 2022
Following

Is Kerst voorgoed vervlogen?

#kerstmis 


Nog even een natte lap over het uitgeefbuffet en daarna met de Franse slag de zwabber erdoor, dan zit Chantal haar werkdag erop. Eigenlijk heeft ze helemaal geen zin om naar huis te gaan. Sinds de buurman weg is, voelt het niet meer als thuis. Ze hadden de wanden tussen de huizen eruit gebroken en zo hun hemels paleisje gecreëerd , vol gezelligheid, vol warmte, vol leven.

Nu is het alleen nog maar een hol en leeg huis. Niets klopt meer, zonder hem is zonder hart, zonder ziel. Zelfs de kerstboom zet ze niet meer op, doet haar veel te veel aan roerige tijden denken. Tijden van vroeger, toen ze immer het licht uitdeed, omdat het in het schemer veel makkelijker was om erop los te fantaseren. En ze hebben heel wat fantasietjes gehad, zij saampjes, in het schemerdonker. In december noemde ze hem altijd haar privékerstboompje, met zijn vleeskleurige piek. Ze krijgt het er nu nog warm van. Ze zucht, bij het vieren van hun laatste kerst samen, is het misgegaan. Chantal was te fanatiek met het versieren van de boom,  lichtjes moesten er ook nog in, toen is het kaarsvet over de ballen gelopen en de buurman op de vlucht geslagen.


'Goedemorgen,  is de soep al warm? Doe me dan maar een kommetje, ik kan het best gebruiken in deze barre decembermaand.'

Chantal schrikt op uit haar overpeinzingen en stoot de koffiebus van de toonbank. De hele voorraad ligt over de vloer verspreid. In gedachten werpt ze hem een paar stevige vloeken voor zijn voeten, maar haar glimlach verraadt dit niet.

'Ik ben slechts de koffiejuffrouw, niet de snertmadam.' Uiterst beleefd komen de woorden uit haar mond. Vanzelfsprekend wars van sarcasme, ze zouden haar eens asociaal noemen, Chantal is zuinig op haar goede naam, die reputatie mag niet te grabbel gegooid worden.

Waar heeft ze de flierefluiter eerder gezien? Even erachter zien te komen door een paar strikvraagjes.

'Ben je niet bang dat hij er vandoor gaat met het de centen?'

'Wie? En met welk geld?'

'Je aap... met het centenbakkie.'

De man trekt vragend zijn wenkbrauwen omhoog en haalt zijn schouders op.

'Ik weet niet waar je het over denkt te hebben, maar je bent nog geen spat veranderd, altijd al anders uit de hoek gekomen.'

De draaiorgelman is het dus niet, die kan ze alvast schrappen van haar lijstje. Maar wanneer hij haar kent, hoort ze hem toch zeker ook te kennen. Zijn stem heeft ook iets herkenbaars, Chantal graaft in haar geheugen. Ze voelt een lichte kriebel in haar buik, zal wel honger zijn.

'Hoe dan ook, ik heb geen tijd om te klessebessen, we gaan zo sluiten, dus wieberen.'

'Maar oude naaidoos, herken je me dan niet?'

Er was maar één die haar altijd zo durfde te noemen, maar dat kon eenvoudigweg niet waar zijn. Chantal knijpt haar ogen tot spleetjes, om het schemerige beeld na te bootsen waar ze hem van kende.

'BUURMAN! Nee, 't is niet waar! Ben je het echt? Ik dacht dat je voorgoed naar het verre Amerika was geëmigreerd!'

'In deze maand voel ik me altijd wat incompleet, ik heb geen flauw benul van wat het is, een vreemde drang versierd te worden wellicht.'

Hij pakt Chantal beet, kijkt haar diep in haar ogen.

'Wil jij mijn kerstboom optuigen, for old sakes?'

'In Dallas of Dynastie?' vraagt Chantal hees.

'In Florida, en ik bied je meteen een baantje als inwonende huishoudster aan, ik weet hoe erg jij hecht aan je onafhankelijkheid.'

'Alleen als ik de boom ook mag aftuigen op mijn eigen manier.'

'Deal.' De overeenkomst wordt bezegeld met een kus.

'Wanneer vertrekken we?' Ze wil altijd graag weten waar ze aan toe is.

'Ho ho ho, eerst nog even je kwaliteiten op de proef stellen, even checken of je het nog niet verleerd bent.'

Chantal straalt en vraagt hoe.

'Begin maar met zuigen.'

'Ja, daaag, hier? Iedereen kan het zien, de ramen zijn te breed, dat doe ik echt niet hoor.'

'Wou je het dan zo achterlaten?' De buurman fronst zijn wenkbrauwen. 'Een huishoudster die niet eens de troep opruimt en de vloer bezaaid met koffie achterlaat, kan ik niet aannemen hoor, tssssk.'

'Oooh, je bedoelt stofzuigen, hahaha, duh, je moet echt leren wat duidelijker te zijn hoor.'

Meteen gaat Chantal aan de slag en in een korte tijd is alles weer spik-en-span en kunnen ze vertrekken. Op weg naar een warme kerst in Florida.

In het vliegtuig laat Chantal geen minuutje verloren gaan, ze pakt  de boom alvast uit, begint met optuigen en oude tijden herleven.  



Afbeelding van Kerstin Riemer via Pixabay

  • Comments (2)

Here are your recommended items...

Here are your milestones...