Is mijn dochter een zoon, of is ze beide?
Toen ik zwanger was van mijn dochter Cheyenna, had ik het gevoel dat ik een jongen zou krijgen. Ook na de geboorte, toen haar geslacht al bekend was, bleef ik het gevoel houden dat er iets niet klopte. "Nou ja, misschien is ze dan lesbisch", dacht ik nog.
De eerste 7 jaar verliepen vrij normaal, behalve dat Cheyenna klassiek autisme bleek te hebben. Ze had lang haar en droeg meisjeskleren. Wel vroeg ze me waarom ze toch altijd verliefd werd op meisjes.
Op een dag veranderde alles vrij plotseling. Ik moest haar haren afknippen, want ze wilde een hanenkam. Haar oorbellen moesten uit, en ze wilde jongenskleren en een jongensfiets. Roze was ineens taboe. Cheyenna gaf zelf aan dat ze half jongen/half meisje was. Prima meis, je mag zijn wie je bent.
Ik dacht weer aan het gevoel dat ik had toen ze werd geboren, en kon niet anders dan haar gelijk geven. Ze IS ook geen meisje. Haar energie klopt gewoon niet met die van een meisje. Dan zal Cheyenna gender-dysforie hebben, en in het verkeerde lichaam zitten. Dat er nog heel veel meer mogelijk is leerde ik pas geleden.
Omdat Cheyenna volhield zowel jongen als meisje te zijn, ging ik op zoek, en kwam uit bij intersekse-conditie. Mensen die dit hebben, kunnen bijvoorbeeld vrouwelijk zijn, maar teelballen in hun buik hebben. Het kan ook zijn dat er een XY-chromosoom aanwezig is, of dat de hormonen voor de helft mannelijk en de helft vrouwelijk zijn. Dit was dus ook nog mogelijk bij mijn kind.
Maar met jouw steun die ze zo te lezen voor de volle 100% heeft, zal het vast stukken dragelijker zijn allemaal.
Hopelijk voelt jouw kind zich zelf de persoon die ze wil zijn/ van binnen is.
Nog erger is het onvermogen dat sommige mensen in je omgeving zullen hebben, haar te accepteren zoals ze is.
Als je haar daar tegen kan wapenen, komt het uiteindelijk in combinatie met veel liefde wel goed.