Volgens mij ben ik het sjansen verleerd. Ik ben dan ook al lange tijd weer vrijgezel, wel een happy vrijgezel, laten we dat even voor op stellen. Sjansen, wat is dat nou tegenwoordig? Een knipoog op een terras, in de winkel of tijdens een wandeling? Wanneer je dan met iemand aan de praat komt, wordt er al gelijk je het hemd van het lijf gevraagd met persoonlijke vragen. Of nog erger, ze willen wel gelijk met je plat! Vooral als je een borrel op hebt, schijnt dit erg makkelijk te zijn.
Naar mijn idee moet sjansen toch spannend zijn, gewoon omdat het leuk is. Het onbekende zo van, misschien zie ik je weer en misschien ook niet.
Sjansen hoort toch niet voorspeld te zijn, je weet toch nooit wie of je tegen het lijf loopt? Ik als veertiger wil toch ook nog wel wat spanning, het moet nieuwsgierig maken.
De ene dag leer je een vent kennen in de kroeg, waar je een praatje mee maakt. Nou ja praatje? Gelijk over erg persoonlijke dingen en aangezien ik al een aardige slok op had, gaf ik nog antwoord ook. Stom van mij misschien. De klanten daar vonden het hilarisch. Het schaamrood steeg tot ongekende hoogte, maar ja zo’n vraag verwachtte ik ook gewoon niet zó direct. Zeker toch niet in het begin. Ik bedoel maar, vraag jij in het eerste contact al of de ander kinderen wil? Nou, ik niet! Dus het overviel me nogal. Ik kan geen kinderen meer krijgen, was dan ook mijn antwoord, want mijn ‘stokken en takken’ zijn er uit. Toen stond meneer met zijn bek vol tanden en beweerde dat hij ze ook niet zo hoognodig hoefde.
Dan de volgende dag in de supermarkt… je kent dat wel, teveel boodschappen in zo’n pruts plastic tasje van één of andere supermarkt. Het paste allemaal maar net, ik loop naar buiten en jawel, de hengsel van deze shit tas breken af. Daar liggen mijn boodschappen verspreid in het pad naar buiten. Eén of andere vent schoot me te hulp, aangezien ik op mijn knieën zat, keek ik eens met een al rood aangelopen hoofd schuin omhoog en zag een best lekker ding voor me bukken. Allebei op kniehoogte gezeten, raapten we samen mijn boodschappen op. Een bijzonder moment, wat al gauw in duizend stukjes ontplofte, toen hij mij nog geen 10 minuten later buiten vroeg of dat ik getrouwd was. Nou ja, zég! Daar zakt mijn broek toch echt van af.
Zie je wel dat ik het sjansen verleerd ben? Ik als veertiger, voel mij ook nog vaak twintig hoor. Ik ben nou eenmaal niet zo iemand die gelijk maar met Jan en alleman het bed induikt. Nee, ook niet als dit normaal schijnt te zijn in deze moderne tijd.
En stel dat je dan eens een ‘echte’ date zou hebben, bespreek je dan wel gelijk je problemen? Ik bedoel hier dan een lichamelijke beperking mee, zo één die je aan de buitenkant niet ziet, zoals reuma bijvoorbeeld.
Nou, laat mij dan maar lekker nog even ouderwets zijn en genieten van ‘gewone’ vrienden om me heen, waar ik mij prima mee vermaak.
Ik wil het sjansen dan ook nog niet afschaffen, maar ben denk ik een beetje de spelregels van het sjansen kwijt.
Waar kan ik die vinden?
foto: pixabay
Wil je hierop reageren? LEUK! Je kan je eigen liefdes verhalen en of komische dates hier met ons delen...
Klik op 'Aanmelden' boven in en je krijgt er een leuke bonus voor terug! Je wordt er zelfs beter van, letterlijk en figuurlijk ;)
Wil je meer van mij lezen? Kijk dan even hier.
2016©Vlindertje73
