Een van de dingen die ik ontzetten irritant vind is tegelijkertijd ook een van de dingen waar ik zelf schuldig aan ben: Een compliment niet kunnen aanvaarden. Na het geven van een compliment komt er meestal een redelijk gênante discussie die begint met het ontkennen en meestal gevolgd wordt door hetzelde complimentje dat aan de gever gegeven wordt, maar altijd een beetje geforceerd overkomt.

"Je ziet er goed uit vandaag!"
"Dankje!"

Zo simpel zou het kunnen zijn, maar is het bijna nooit. Misschien heeft het daadwerkelijk met zelfvertrouwen te maken, of met de angst om te zelfzeker over te komen. Daarom ben ik sinds kort begonnen om een compliment gewoon aan te nemen en ze zelf ook uit te delen. En eerlijk? Ik heb me nog nooit zo lekker in mijn vel gevoeld. Daarom ga ik nog niet per sé akkoord met wat er gezegd wordt. Ook ik ben, zoals zovelen, ontzettend onzeker.

Extra voordeel: je haalt er soms zo de mensen uit die er iets anders mee bedoelden. Laatst had ik dit gesprek op Facebook met iemand die ik ooit eens een keertje, jaren geleden, ontmoet had. (Kunnen we trouwens afspreken om de woorden lekker en wijf nooit samen te gebruiken? Of apart. Mijn haren gaan er van omhoog staan.)

"Sorry om het zo plat te zeggen, maar je bent best een lekker wijf."
"Euh... Dankje?"
"Dus je vind dat ook?"
"Dat heb ik niet gezegd..."
"Weetje, zo lekker ben je ook niet."

Loading full article...
Cheers
Gift
Boost
Share to Whatsapp Share to Facebook Share to Pinterest Share to Twitter Share to Telegram Share to LinkedIn Share to Reddit Share with Email

Mygirlylife
heel erg mooi!! :)
Reply
LivingThaGoodLife
Helaas voor je views was ik hier al eerder.. maar vind hem nog steeds leuk deze blog!
Reply
De Studente
Oh wauw, je doet me blozen ;-)
Reply
FreeWolves
Hahaha heerlijk! Zo is het wel inderdaad :-)
Reply
Millieballon
Complimentjes aanvaarden valt niet mee.
Reply
De Studente
Het is vooral een knop die je voor jezelf zou moeten kunnen omdraaien (al is dat natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan).
Reply
Candy
Ik heb het ook meestal moeilijk om een complimentje te aanvaarden.
Reply
De Studente
Onthoud vooral dat mensen, en zeker vrienden het meestal oprecht menen wanneer ze je een complimentje geven! Anders konden ze even goed niets zeggen ;-)
Reply
Ditisveer
Hahah erg leuk geschreven. Ik ga even kijken of ik hem ergens kan delen!
Reply
Allysia
leuke blog en zijn woorden keuze zou ik ook niet gezien hebben als een compliment.
Reply
De Studente
Uit de woordkeuze kan je inderdaad duidelijk opmaken of het een compliment is of niet. Alleen denk ik niet dat iedereen weet dat dat zo is... ;-)
Reply
Sabrina Mols
Sommige zijn zo lekker respectloos hè, leuk blog!
Reply
Judilicious
Ha ha ha ha ha, lekker dan! Leuke blog! Vind je lekker ding ook niet kunnen? Die is eigenlijk nog erger.....
Reply
De Studente
Hihi, die is inderdaad nog erger (al klinkt het om de een of andere reden al net wat fijner in de oren :P)
Reply
Hans van Gemert
Herkenbaar en leuk geschreven
Reply
LivingThaGoodLife
haha zo herkenbaar, ik vind het ook lastig, en tegenwoordig besef ik het me wel op het moment dat ik het wegwuif zodat ik toch dankjewel zeg.. maar meestal niet :)
Reply
De Studente
Haha geloof me, dat doe ik ook vaak hoor. Maar toch leuk om er bij stil te staan dat het eigenlijk helemaal niet hoeft. Die gedachte is af en toe al genoeg :-)
Reply
Candy
Ik ook heb steeds de neiging om het weg te lachen of te minimaliseren.
Ik moet gewoon ook eens leren om 'dank je' te zeggen.
Lekker wijf!!
Reply
De Studente
Geen schaamte om dat gewoon eens te doen. Kost veel minder energie dan het steeds maar minimaliseren. :-)
Reply