Het Dijkwinkeltje van de Jagende Imker

Dit keer een wat andere insteek, anders dan alleen maar een kijkje in mijn verleden of recente actualiteiten die mij bezighouden. Vandaag wil ik het wat dichter bij huis houden, wat persoonlijker, eigenlijk meer een weergave van mijn huidige leven als “Jagende Imker”. De beslissing om mijn voormalige carrière aan de wilgen te hangen is niet te vatten in een momentopname, dit is en proces geweest. Een proces gevoed door privéomstandigheden en werkomstandigheden, waarin je voorbeelden gepresenteerd krijgt van hoe het niet moet in het leven, tenminste als je het wil zien.

Iemand in mijn nabije omgeving die zijn leven lang hard (en met gepaste tegenzin)  gewerkt heeft met als hoofddoel uiteindelijk te kunnen genieten van een welverdiend pensioen, kwam bedrogen uit. Binnen een half jaar na zijn pensioen werd hij ernstig ziek en twee jaar daarna overleed hij na een langdurig en onmenselijk ziekbed. Dat lang beloofde genieten kwam dus niet. Voor mij een belangrijke les: niet belangrijke zaken uitstellen tot een later moment, voor je het weet is “het moment” verdwenen en glijdt het tussen je vingers door. Tegelijkertijd zat mijn carrière in de lift, eerst in loondienst en daarna als zelfstandige. In mijn werkveld, was ik iemand met een goede naam en zette mezelf met hart en ziel in om een inclusieve samenleving te creëren. Gedurende mijn werkzaamheden werd het mij uiteindelijk allemaal glashelder: het gaat helemaal niet over mensen, het gaat over geld en het voortbestaan van organisaties die zich hiermee bezighouden. Hier werd ik niet gelukkig van. Van de natuur en daarin bezig zijn wel. Eén plus één werd in dit geval vier. Ik gaf de spreekwoordelijke pijp aan Maarten en ruilde deze in voor een imkerspijp…..

Mijn vorig bedrijf wat mij geen voldoening meer gaf  heb ik een “stille dood” laten sterven, dit tot verdriet van sommige opdrachtgevers en samenwerkingspartners. Voor mij geen strak pak meer en bestuurskamers, liever in het groen of een imkerskap en in de vrije natuur. Het klantencontact wat ik nu over het algemeen heb is met “doorzichtige” klanten, geïnteresseerd in wild of honing of informatie over de herkomst van de producten.  Als ik het heb over een “doorzichtige” klant bedoel ik dat niet laatdunkend, een “doorzichtige” klant is iemand, voor mij,  zonder een dubbele agenda, je komt voor honing, voor wild of misschien voor kennis en informatie. Dit in schril contrast met de wereld waarin ik voorheen werkzaam was, waarin de rol van mijn klanten niet altijd even zuiver was.  

De toeloop van deze “doorzichtige” klanten begint steeds meer vastere vorm aan te nemen. Vanuit de bijenwereld word ik bijvoorbeeld steeds vaker gevraagd om voorlichtingen te geven over het houden van bijen (aan hen die hier niet mee bekend zijn ) maar ook over het jagen. Dit zijn twee werelden die steevast tot de verbeelding spreken. Door op een goede manier over deze voor mij belangrijke werelden te vertellen geeft het toehoorders een eerlijke en reële kijk  op jacht en ook op bijenhouden. Want ook in de wereld van bedreigde insecten en in het bijzonder het bijenhouden is er veel onkunde en verkeerde beeldvorming. Het is ook mijn ervaring, zoals heel vaak gesuggereerd wordt, dat het inderdaad maar een zeer kleine groep mensen is die tegen deze werelden zijn. Daarom is het belangrijk om een kloppend en goed geluid te laten horen.