Als je niet op de kermis bent geweest!
Ach, het zijn meer herinneringen die je opsnuift, want de kermissen zoals ze vroeger waren, uit je jeugd zijn vervlogen jaren.
Alleen de drang om er toch overheen te lopen blijft, al is het maar voor een half uurtje.
En natuurlijk bezoek je de snoepkraam, ook op zoek naar de smaak van het verleden.
Ik draai de sleutel in haar kamerdeur, voorzichtig, want ze kan wel een tukje liggen doen, en steek mijn hoofd om de deur.
"Nou hee Jacob, wat een verrassing, hoe laat leven we eigenlijk"?
"Ja ik weet het mam, ik ben wat laat, het is nu 'kwart over de rand van de piespot' "zeg ik tegen haar, waarop ze wakker reageert:
"Oh, je benne laat voor jou doen"!
"Ja, moest weer es omrijden, die wegen hier zijn ook een gebed zonder eind" dus dat duurt wat langer, maarre...ik heb wat voor je"!
"Oh" , zegt ze, en dat is?
"Nou, we zijn even op de Beemster kermis geweest, we hebben wat lekkers voor je meegenomen"
"Ja maar, waar is je moidje den, of hew je die eerst thuis bracht"?
"Mam, die kermis was 2 weken geleden, zou het vorige week gebracht hebben, maar toen kwam er wat tussen"!
"Oh"zegt ze, terwijl ik de beaamde kaneelstok in haar handen druk.
Ze pakt dat ding vast, en gebruikt hem als een soort drumstokje op haar kleine voorzet tafel.
'POK'!
'Wat doe jij nou" vraag ik verbaast, en ze antwoorde droogjes..."Ik most efkes koiken of ut ien harde of zachte was".
"Het schijnt een zachte te zijn mam"...waarop ze zegt... "nou..hij is nag steeds niet stik na die dreun"!
Vervolgens geef ik haar een zakje met zachte noga stukjes, en haar oogjes glunderen ...en meteen gaat het zakje open met de mededeling "die ga ik effe snel 'soldaat' maken, die benne zo op, ik heb Kina ook al om noga er op uit stuurt"!
"Dan mag je inderdaad wel door kanen mam, heb je ze straks lekker dubbel op", zei ik met een lach.
"Ow maak je maar gien zorgen hoor Jacob, dat ga ik redden"!
Vervolgens zet ik een bakkie koffie, en we praten wat, of er nog nieuws onder de zon was?
"Ja mam...er zijn nu wolken onder de zon" zeg ik tegen haar, waarop ze tegen me zei:
"Dat droogkloterige hew je echt van moin"!
Ik wijs naar die kaneelstok en vraag: "Hoe ga je dat nou aanpakken mam, want dat ding moet toch in stukjes"!
"Oh..dat doe ik ieder jaar met een hamer, en ik hew nog ien kloin hakbijltje, die zet ik er op, en dan geef ik er hengst met de hamer op".
Ik kijk haar aan, ja, het was diepe ernst.
"Hew je eerst Cindy thuis gebracht en toen gelijk door naar mij"?
Hoezo van de hak op de tak?
"Mam, Cindy doet een tukkie, dus ik ben alleen gekomen, die snaaierij ligt al 14 dagen in huis" herhaalde ik weer.
Was ze alweer vergeten.
"Mam, zal je dat nu wel doen met die hamer en bijltje"?
"Weerom niet" zei ze, "Tis altoid goed gaan, alliennig moet ik het maar niet meer op het aanrechtblad doen, want dat geeft deuken".
Haar oogjes straalde een soort 'ondeugd' uit , en ik vroeg lachend..."hoe wil je het dan aan gaan pakken"?
"Nou gewoon denk, ik leg de broodplank op de grond, en dan vermoord ik dat ding, het zal wel weer alle kanten op skieten, maar dan laat ik het de zuster wel op rapen"!
"Van de grond af, en dan eet jij dat op"?
"Wel ja, weerom niet, 'skeelt' mij dat nou"? was het wederantwoord.
"Ik maak hem wel even klein voor je mam"
"Wil je dat, hamer ligt in de kast, hakmessie ergens in de keukenla en koik uit voor je jatten" was het.
Ik kijk haar recht in haar ietwat ondeugende ogen, en ontwaar een glimlach wat een kuiltje in haar wang tevoorschijn doet komen.
"Heb je geen kartelmes ofzo"?
Nou die had ze, een uit het stenen tijdperk, denk dat Goliath er nog pijlen mee heeft gesneden.
Het handvat had anderhalve centimeter speling, het was bijna een kamikaze werktuig!
Ze bewaard ook echt alles!
Ik aan de gang met het fenomeen wat kaneelstok heet, en halverwege zegt ze:
"Keje niet efkes wat opskiete, ik lus wel een stukkie"!
Dus ik geef haar een stukje van dat ding.. het verdwijnt in haar mond, en zie haar genieten.
Uiteindelijk is die hele kaneelstok aan stukjes in de koektrommel beland, samen met de noga blokjes, en naast haar stoel op een verhoging gezet, want ze wilde dat..kon ze lekker smikkelen als ze zin had, en niemand kon het stelen!
"Verdomme'' hoe laat is het nu...jemig al dik zes uur geweest, en de verpleging is nog niet geweest om mijn prakkie te warmen in de magnetron".
"Nou nou mam, mopper es niet zo, zal ik het even doen, ga ik daarna weer op huis aan en dan kan jij lekker rustig eten".
"Wil je dat doen"?
"Ja natuurlijk wil ik dat even doen voor je mam, gaat in een drukte door, ken jij lekker blijven zitten".
"Ik vind het zo lekker he als iemand dat voor mij doet"....
Dat had ik eerder gehoord van mijn oudste zus, beetje vertroetelen en zo, en waarom niet.
Het zijn de kleine dingen die het doen.
Dag Mam, geniet van je kaneelstok, en mijmer maar even terug naar vervlogen jaren, en de eerst volgende maak ik ook wel kort voor je, jij met je hamer!
