Ging het maar zo makkelijk.
Op dit moment zitten we wel ingepakt...tussen verhuisdozen dan!
En op dit moment zakt de moed me in de schoenen, zelfs om er een verhaal over te schrijven, het is op het moment zo broeierig dat je bijna bezwijkt.
Ik ben de al twee weken op zolder bezig de boel af te breken wat ik in 8 jaar tijd heb opgebouwd, ja, het valt me zwaar, of is het nu dat het zwaar viel?
Tenslotte zit een uit de klauwen gelopen hobby allemaal in kratten en dozen nu, en ik heb geen idee wanneer ik weer kan gaan bouwen, daar we kleiner gaan wonen, en alle ruimte' s op dit moment vol zijn in het nieuwe huis
Dochterlief is weer thuis komen wonen na een mislukte relatie met een nep vent met trekjes van een narcist, ze leefde niet meer, maar werd geleefd!
Dus die kleinere ruimte gaat nu dienst doen als zijnde deze is voorbestemd...slaapkamer.
Maar goed, zoals ik altijd zeg: 'Het is zoals het is'!
Vandaag kwam de aap uit de mouw, een aap die ik allang had gezien trouwens, men voelt dat.
Zoals de vaste lezer weet is mijn Meissie mindervalide en heeft dus met de regelmaat van de klok medische ondersteuning nodig, iets waar we beiden in zijn mee gegroeid in de loop der jaren, en eigenlijk 'gewoon' is geworden, vandaar ook een woning met een slaapkamer beneden, die in slechtere dagen makkelijker zijn voor haar, maar ook voor mij.
Ze hoeft de trap niet op, en ik heb de telefoon niet meer nodig als zijnde soort wakend oog of alles goed gaat tijdens een pijnaanval of iets dergelijks.
Vandaag kwam de huisarts, alvast afscheid nemen, iets wat vreemd was voor ons, want dat had men nog nooit gedaan als dokter zijnde!
Tijdens het gesprek werden de probleempjes nog een keer doorgenomen, en hij vroeg of de slokdarmen krampen niet op een andere manier verholpen konden worden door de specialist.
"Nee, dat gaat niet, een bij verschijnsel van de operatie waar ik mee moet dealen' zei mijn Meissie.
"Ze is bijverschijnselen gewend hoor doc" zei ik..."tenslotte is ze al bijna 20 jaar getrouwd met mij" zeg ik lachend!
Nou, daar kwam ie hoor!
Hij wist nog goed wat ie dacht toen wij voor het eerst zijn praktijk binnen liepen jaren terug!
'Wat heb ik nou in mijn praktijk, mijn God, vent met tatoages, lang haar, bikerlook, en een die gelijk zijn mond opentrok' zei ie
En dat ie nu eigenlijk niets meer als verbaast was dat we nog bij elkaar waren en zo, samen, al struikelend over de problemen door het leven gingen, maar daar kwam ie op terug.
Ik kijk hem aan en ik zie hem aarzelen om verder te gaan met zijn eerlijkheid.
"Weet je doc, "Niets is wat het lijkt " zeg ik hem.
Hij gaf toe dat ie ietwat 'hufterig' voor me was, en dat terwijl ik die man nog nooit wat had gedaan dan alleen tijdens het kennismaken aankeek met mijn soms onverschillige blik.
Tuulk..ik heb wel eens gemopperd op hem..en dan vloog ie!
Nooit met de intentie om hem wat te doen, maar om hem duidelijk te maken dat ie met mijn vrouw of kids te maken had, en dat ik daar voor door het vuur ging!
"En nee doc, wij zijn geen opgevers, liefde is door dik en dun, geldt zowel voor mijn vrouw, als mezelf"
"En die woeste blik is het geleefde leven doc, misschien staat mijn kop wat hard, maar k kan best aardig zijn" en hij lachte...
"Ik heb respect voor jullie, echt waar" was het..
"Dank je wel doc"... en hij ging.. sloot de deur, en ik dacht...
Inpakken en wegwezen maar weer!
The train is moving on … letterlijk!
Hieronder kunnen je vrienden zich aanmelden. Jullie krijgen beiden gelijk een beloning van 125 Yp. Je kunt het helemaal bewerken en op maat maken.Weghalen is ook heel eenvoudig met het rode kruisje als je er met je muis op gaat staan.
