Ik blijf het lastig vinden om mee om te gaan, hoe wel het aan de andere kant voelt alsof ik er al jaren bekend mee ben. Jouw jaloezie. Misschien omdat ik me gevleid voel er door, of doordat ik het gevoel compleet begrijp, maar het doet me geen pijn. Niet op de manier die zou moeten denk ik. Ik voel me niet bang, bedreigd of onderdrukt. Nee, ik voel me geliefd en ik word er een vreemde soort warm van van binnen.
Het is een bevestiging voor de angst die ik al zo regelmatig in je terug zie. De angst om me kwijt te raken. Het spijt me oprecht dat ik je soms pijn doe door dingen die voor mij als gewoonlijk aanvoelen. Het zijn dingen die onbewust gebeuren, of in ieder geval, sta ik er niet bij stil wat het jou kan doen. Net als dat ik er vaak niet bij stil sta wat iets met mij zelf kan doen.
Van iedereen die ik uit kon kiezen om mee samen te zijn, koos ik de persoon waarvan de kans het grootst is dat er ooit iets heftig mis kan gaan. Het gevaar dat jij uit straalt negeer ik compleet omdat ik het idee heb dat je een ander persoon bent rondom mij. En nee, dan bedoel ik niet een andere persoonlijkheid, want jij bent nog steeds jezelf. Je zegt me af en toe het moeilijk te vinden, en dat snap ik ook wel. Het verward mij soms zelf ook. Maar weet dat ik je vertrouw, en dat is genoeg.
Iemand vertelde mij een paar dagen terug dat dit juist was wat jij zo bijzonder aan mij vind. Het feit dat je niet de volledige controle over mij hebt, en nog steeds het idee hebt dat je niet alles over mij weet. Om eerlijk te zijn twijfel ik lichtelijk aan beide uitspraken. Ik wil met liefde op elk mogelijk gebied veranderen voor je. Ik zou perfect willen zijn, omdat ik je gelukkig wil maken, en bang ben dat jij uiteindelijk zelf ook in zal zien dat iemand anders dat net zo goed of zelfs beter zou kunnen. Maar het is niet nodig. Dat is in ieder geval wat jij mij verteld, en waar ik je op probeer te vertrouwen. Zelfs al doe ik dat stiekem niet.
Dat je niet alles zou weten is misschien deels wel waar. Je weet heel erg veel, en ik ben vrijwel overal eerlijk over tegen je. Gewoon omdat ik geloof dat je daar recht op hebt, en ik niets voor je wil hoef te verbergen. Al moet ik dat wel. Je wil dat ik eerlijk tegen je ben, maar toch zijn er dingen die je niet van me wil horen. Ze maken je boos, maar als het dan per ongeluk toch een keer ter spraken komt, wil je niet dat ik het onderwerp uit de weg ga. Het is iets waar ik mee om leer gaan. Het nooit zeker zijn over of we het er wel of niet over kunnen hebben. Dat is niet erg, want zoals ik al heel vaak aan geef; ik wil me best voor je aanpassen. Ik pas me al zo vaak aan, dan het me niet eens meer echt moeite kost. Het is een soort gewoonte geworden om me altijd en overal in elke situatie zo te vormen dat het perfect aan sluit op hoe de ander wil dat ik ben.
Dus nee, het is allemaal niet erg. Want ik doe het graag voor je. Geen schuldgevoelens, van beide kanten niet, want dat is nergens voor nodig. Ik geef om je, en dat is wat belangrijk is. Het maakt niet uit wat de rest van de wereld er van denkt of vindt. Het gaat er om wat wij vinden, wat wij weten, wat wij voelen.
