Je brein is er niet om na te denken

Veel van de activiteit van uw hersenen gebeurt buiten uw bewustzijn. In stressvolle tijden kan deze verrassende les uit de neurowetenschap helpen om uw angsten te verminderen.

Vijfhonderd miljoen jaar geleden veranderde een klein zeediertje de loop van de geschiedenis: het werd het eerste roofdier. Het voelde op de een of andere manier de aanwezigheid van een ander wezen in de buurt, stuwde of wiebelde er overheen en at het opzettelijk op.

Deze nieuwe jachtactiviteit zette een evolutionaire wapenwedloop op gang. Gedurende miljoenen jaren hebben zowel roofdieren als prooien meer complexe lichamen ontwikkeld die effectiever konden voelen en bewegen om andere wezens te vangen of te ontwijken.

Uiteindelijk ontwikkelden sommige wezens een commandocentrum om die complexe lichamen te besturen. We noemen het een brein.

Dit verhaal over hoe hersenen evolueerden, hoewel het slechts een schets is, vestigt de aandacht op een belangrijk inzicht over de mens dat maar al te vaak over het hoofd wordt gezien. De belangrijkste taak van je brein is niet denken; het regelt de systemen van je lichaam om je in leven te houden. Volgens recente bevindingen in de neurowetenschappen zijn uw hersenen, zelfs als ze bewuste gedachten en gevoelens produceren, meer in dienst van de behoeften van het beheer van uw lichaam dan u zich realiseert.

En in stressvolle tijden zoals nu, kan dit merkwaardige perspectief op uw mentale leven er zelfs toe bijdragen uw angsten te verminderen.

Veel van de activiteit van uw hersenen gebeurt buiten uw bewustzijn. Op elk moment moeten je hersenen de behoeften van je lichaam voor het volgende moment achterhalen en een plan uitvoeren om van tevoren in die behoeften te voorzien. Elke ochtend als je wakker wordt, anticiperen je hersenen bijvoorbeeld op de energie die je nodig hebt om je zielige lichaam uit bed te slepen en je dag te beginnen. Het overspoelt uw bloedbaan proactief met het hormoon cortisol, waardoor glucose beschikbaar komt voor snelle energie.

Je brein bestuurt je lichaam met zoiets als een budget. Een financieel budget houdt geld bij terwijl het wordt verdiend en uitgegeven. Het budget voor uw lichaam houdt hulpbronnen bij zoals water, zout en glucose terwijl u ze wint en verliest. Elke actie waarbij middelen worden besteed, zoals opstaan, hardlopen en leren, is als een opname van uw account. Handelingen die uw middelen aanvullen, zoals eten en slapen, zijn als afzettingen.

De wetenschappelijke naam voor lichaamsbudgettering is allostasis. Het betekent automatisch voorspellen en voorbereiden om aan de behoeften van het lichaam te voldoen voordat ze zich voordoen. Bedenk wat er gebeurt als je dorst hebt en drink een glas water. Het water heeft ongeveer 20 minuten nodig om in je bloedbaan te komen, maar binnen enkele seconden heb je minder dorst. Wat verlicht je dorst zo snel? Je brein doet dat. Het heeft uit ervaringen uit het verleden geleerd dat water een aanslag is op uw lichaamsbegroting die u zal hydrateren, zodat uw hersenen uw dorst lessen lang voordat het water een direct effect op uw bloed heeft.


Dit budgettaire verslag van hoe de hersenen werken, lijkt misschien aannemelijk als het gaat om uw lichaamsfuncties. Het lijkt misschien minder natuurlijk om uw mentale leven te zien als een reeks stortingen en opnames. Maar uw eigen ervaring is zelden een leidraad voor de innerlijke werking van uw hersenen. Elke gedachte die je hebt, elk gevoel van geluk of woede of ontzag dat je ervaart, elke vriendelijkheid die je betuigt en elke belediging die je verdraagt ??of slingert, maakt deel uit van de berekeningen van je brein terwijl het anticipeert op je metabolische behoeften en deze in de begroting zet.

Deze kijk op de hersenen heeft veel implicaties voor het begrijpen van mensen. Zo vaak zien we onszelf bijvoorbeeld in mentale termen, los van het fysieke. Een slechte buikpijn die volgt op een heerlijke maaltijd kan ons naar de gastro-enteroloog sturen, maar als we diezelfde pijn ervaren tijdens een rommelige scheiding, kunnen we in plaats daarvan naar een psychotherapeut gaan. Bij de gastro-enteroloog ervaren we ons ongemak als een onderliggend lichamelijk probleem; op het kantoor van de therapeut ervaren we hetzelfde ongemak als angst - een psychologische stoornis die fysiek tot uiting komt.

In termen van lichaamsbegroting is dit onderscheid tussen mentaal en fysiek echter niet zinvol. Angst veroorzaakt geen buikpijn; eerder, gevoelens van angst en buikpijn zijn beide manieren waarop menselijke hersenen lichamelijk ongemak begrijpen. Er bestaat niet zoiets als een puur mentale oorzaak, omdat elke mentale ervaring wortels heeft in het fysiek budgetteren van je lichaam. Dit is een van de redenen waarom fysieke handelingen, zoals diep ademhalen of meer slapen, verrassend nuttig kunnen zijn bij het aanpakken van problemen die we traditioneel als psychologisch beschouwen.

We leven allemaal in uitdagende tijden en we lopen allemaal een hoog risico op verstoorde lichaamsbudgetten. Als je je vermoeid voelt door de pandemie en je vecht tegen een gebrek aan motivatie, bekijk je situatie dan vanuit het perspectief van je lichaam. Uw last kan lichter aanvoelen als u uw ongemak als iets lichamelijks beschouwt. Wanneer een onaangename gedachte in je opkomt, zoals "Ik kan deze gekte niet meer aan", stel jezelf dan vragen over het budgetteren van het lichaam. 'Heb ik vannacht genoeg geslapen? Ben ik uitgedroogd? Zal ik een wandeling maken? Bel een vriend? Omdat ik een storting of twee van mijn lichaamsbudget zou kunnen gebruiken. "

Dit is geen semantisch spel. Het gaat erom nieuwe betekenis te geven aan uw fysieke sensaties om uw acties te sturen.

Ik zeg niet dat je met je vingers kunt knippen en diepe ellende kunt oplossen, of depressies kunt wegvagen met een verandering van perspectief. Ik suggereer dat het mogelijk is om te erkennen wat je brein werkelijk doet en er wat troost uit te putten. Je brein is niet om te denken. Alles wat het oproept, van gedachten tot emoties tot dromen, staat in dienst van het budgetteren van het lichaam. Dit oordeelkundig aangenomen perspectief kan een bron van veerkracht zijn in moeilijke tijden.

Lisa Feldman Barrett (@LFeldmanBarrett) is professor in de psychologie aan de Northeastern University en de auteur van "Seven and a Half Lessons About the Brain", waarvan dit essay is aangepast.

Bestaat u eigenlijk wel?

Filosoof René Descartes hield zich ook bezig met ­deze vraag en wijst juist op het belang van de geest. Hij vroeg zich af of hij zelf bestond en besloot daar goed over na te denken. Uit het denken bleek volgens hem dat hij bestond. Uit ‘ik denk’ volgt namelijk dat er een ‘ik’ is, of die gedachten nu waar zijn of niet.

#brein #hersenen #gezondheid