Gastgezin zijn voor uitwisselingsscholieren
Sinds de kinderen op de middelbare school zitten zijn wij al een paar keer gastgezin geweest. En mensen vragen vaak hoe dat dan is. Is het leuk om gastgezin te zijn? Ik zou liegen als ik beweer dat het alleen maar positieve ervaringen zijn geweest. Maar ook minder leuke ervaringen kunnen leerzaam zijn.
De eerste uitwisselingsstudente kwam hier omdat mijn oudste dochter deelnam aan een uitwisselingsproject met een school uit Rome. Zij heeft een hele leuke week in Rome gehad dus wij keken uit naar haar match uit Rome. Haar match, een meisje, kwam al een beetje ziekig hier aan en ze was erg moe. Zij was vriendelijk daar niet van maar er kwam ook de rest van de week bar weinig uit. Nu bleek achteraf dat dit de eerste keer was dat zij zonder familie ergens naartoe was en dat zij een beetje heimwee had. Ze at maar matig mee en dat vond ik wel lastig want je wilt toch dat je gast goed gevoed wordt. Overdag nam zij deel aan een programma maar daarna was zij "thuis". De Nederlandse kinderen organiseerden van alles voor de Italiaanse gasten maar zij had weinig zin om ook maar ergens aan deel te nemen wat ik op zich wel zonde vond. Als ze dan toch ging dan had ze het wel leuk dat dan weer wel. Voor mijn dochter was het niet zo gezellig hierdoor. Ik moet bekennen dat ik na een week wel blij was dat ze weer naar huis ging want ik en wij wisten eigenlijk niet meer wat we nog konden doen met haar. Wij moesten er heel erg aan trekken. Ik denk dat zijzelf een week ook wel lang genoeg vond. Lief meisje maar de heimwee zat haar duidelijk in de weg.
De tweede keer waren wij gastgezin voor 2 jonge dames uit Mongolië. Zij zouden eigenlijk een paar dagen blijven maar door een aanpassing in het programma waren ze hier maar 1 nacht. Maar wat waren zij ontzettend leuk. Ik kan hier niks negatiefs over zeggen. Zij waren ontzettend belangstellend, vonden ons grote gezin maar wat geweldig, kletsen ons de oren van het hoofd, wilden zelf van alles weten over ons en Nederland, aten - hoewel wij ze opgepikt hadden in een restaurant waar ze net gegeten hadden - met ons mee en ze plunderden de fruitschaal leeg ( Fruit is in Mongolië schaars en duur). Wij hebben echt veel van ze geleerd, enorm met ze gelachen ( pittige dames met een enorm gevoel voor humor) en hebben zelfs nog via Facebook contact met ze. Dit jaar gaat mijn oudste dochter naar Mongolië en ik vind het een hele geruststelling dat er 2 goed Engels sprekende enorm leuke Mongoolse dames zijn die een oogje in het zeil houden. Toen zij weggingen vonden wij en zij het ook echt jammer.
Hij was wel echt super netjes en beleefd dus het was toch een redelijk weekje maar alleen nadat we gingen mededelen in plaats van vragen !
het is wel voor jongeren een mooie ervaring , over twee jaar zijn we weer aan de beurt met jongste zoon !