“Eigenlijk heb ik niet zoveel te zoeken bij de schoenmaker. Ik draag sneakers.” Zo begint het verhaal, dat ik ontving na een bezoek aan schoenmaker Van Boordt in Veenendaal. Een karakteristiek verhaal over de heftige familieperikelen van de Emmeriks in de Tweede Wereldoorlog. Een verhaal ook vol hoop en liefde.

Ik kan in 140 woorden niet de complete geschiedenis delen. Maar het is wel uitermate bijzonder, kan ik je zeggen.

Het gaat over Rebekka Emmerik, die zich in 1943 verloofde met Leendert Brilleman. Helaas werd Leendert opgepakt bij een razzia en kwam hij uiteindelijk in Westerbork terecht. Op dat moment was Rebekka daar ook al. Zij zag kans haar geliefde te omhelzen en tot haar verrassing vroeg hij haar ten huwelijk.

Haar ja betekende: samen op transport naar Sobibor. Het einde van hun leven, met hoop en liefde als basiselementen.

Dit familieverhaal uit WOII past met zijn 140 woorden, waarin kernwoord kalebas is verborgen, in de uitdaging onder leiding van @Dewaputra.

Het verhaal van 5 A4’tjes heb ik van de schoenmaker per mail ontvangen. Het is indrukwekkend hoe deze man kan vertellen, ook hierover. Maar - zo denk ik nu - misschien is dat ook juist wel zijn joodse achtergrond… Mocht je belangstelling hebben voor dit verhaal, neem dan gerust contact met mij op. Ik mag het van hem onbeperkt delen.

De afbeelding van de schoenmaker is in de winkel in het centrum van Veenendaal. De afbeelding van de Stolperstein heeft niet met deze familie te maken. Wel met Westerbork.

#joodsebruid#westerbork#schoenmaker#tweedewereldoorlog#140w  #groepdeelmijnpost