Nog nooit heb ik zo’n goede proloog in een boek gelezen als in het boek van Gene Edwards: gekruisigd door christenen. Zijn opening:
Het zal je maar gezegd worden. Heb je daarvoor jou ticket besteld en betaald? Het is als het kopen van een boek zonder inhoudt. Nou gelukkig gaat dit boek verder en veel dieper dan je op het eerste oog zou denken. Ik neem je mee naar een parafrase uit het eerste bedrijf van dit ‘toneelstuk’:
Welkom. Kom maar binnen. Ik heb naar je komst uitgekeken.
Dank je wel.
Neem deze stoel maar.
Ik ben hier gekomen omdat… omdat… ik één van de christenen ben die afschuwelijk behandeld zijn door andere gelovigen. Ik vind het erg moeilijk hiermee om te gaan, en nog moeilijker er van te herstellen. Ik ben hier om hulp te zoeken en volledige genezing te vinden.
Schokkend, vind je niet? Misschien is dit wel één van de grootste schokken voor een christen: de ontdekking dat medechristenen wreed kunnen zijn.
Even tot zover.
Ik ga u, in dit stuk niet meenemen naar een theater voorstelling. Ik ga u niet brengen naar een fantastische film over een geweldig leven, zonder butsen, deuken, klappen, vallen en weer opstaan. Nee, als je dat zou verwachten, dan zijn er vast andere sprekers die je met liefde die verhalen willen vertellen van succes naar succes, of zoals in christelijke terminologie: van glorie naar glorie! Van overwinning naar overwinning!
Even een Bijbelse waarschuwing vooraf:
Nu ben ik aan de beurt om te antwoorden en te laten horen wat ik ervan vind. Ik heb argumenten in overvloed en die moet ik kwijt; zoals nieuwe zakken barsten door gistende wijn, zo zal ik losbarsten, want het gist in mijn binnenste. Ik moet spreken, dat zal me opluchten. Ik moet mijn mening naar voren brengen. Ik zal niemand naar de ogen zien en niemand naar de mond praten. Van vleierij wil ik niets weten; God zou me onmiddellijk straffen.’ ~Job 32:17-22 (GNB)
U ziet dat ik de laatste regel heb onderstreept. Bewust. Ik zal niemand naar de ogen zien en niemand naar de mond praten. Van vleierij wil ik niets weten (…).
Ongeveer drie weken geleden heb ik de blog geschreven: Het DNA van Christus. (*1 zie einde studie) Ik schreef hier over het feit dat ons DNA moet veranderen naar het DNA van Christus en hoewel ons basis DNA gelijk is aan dat van Hem (lees de blog!), is ons epigenetica in de tijd na onze geboorte drastisch veranderd. We hebben kunnen lezen:
Allerlei gebeurtenissen tijdens het leven, zoals het eten van een hamburger, de geboorte van je kind of een infectie kunnen “chemische vlaggetjes” op het DNA plaatsen (methylatie). Hierdoor wordt het DNA niet echt anders, maar kunnen bepaalde genen vaak wel beter of minder goed gelezen worden.
Dit alles heeft uiteraard ook weer betrekking op onze identiteit in Christus! Hoe meer deuken, kwetsuren, of in het geval van de epigenetica, hoe meer “chemische vlaggetjes” op ons leven, hoe moeilijker het word om ons DNA in Hem, onze identiteit in Hem te kunnen reflecteren naar anderen toe! Hoe “afleesbaar ben jij naar de mensen om je heen”? Kunnen zij Christus (nog) in jou ontdekken? Of praat je mensen naar de mond, zodat zij jou “leuk, lief en aardig” zullen gaan vinden?
Veel mensen gaan op zoek naar degene die hen ‘iets hebben aangedaan’, praten veel over ‘hen die hem iets hebben aangedaan’, zonder naar de basis te gaan van wie hen dat werkelijk hebben aangedaan!
Laat me dit uitleggen.
Een, ik denk 7 a 8 jaar geleden, zijn wij een gemeente uitgegaan, waar wij met heel veel ‘plezier’ hebben gezeten. Totdat… Totdat er een moment kwam waar het verschil van inzicht met de voorganger/oudsten en ‘pastoraal’ medewerkers, tot een dusdanig diepte punt was afgezakt, dat wij ‘uit onze zorgtaak voor een broeder in psychische nood werden ontheven’ en de pastoraal medewerker met de voorganger ‘het wel even zouden gaan regelen’, tegen de zin van de behandelaars en de vriend in. Zowel deze vriend als diens behandelaars vonden het niet ‘fair’ dat wij van deze ‘stoel’ werden gekieperd. Het kwam tot een eenrichtingsdialoog van de voorganger bij mij op zolder, waarvan onze bezoekers (we hadden een verjaardag) ‘geen worst van willen vreten’. Hoe rustiger ik er over werd, hoe woedender de voorganger werd en dat kon beneden letterlijk gevolgd worden. Na een minuut of 15 heb ik de voorganger maar uitgenodigd nog een kop koffie te drinken en het gesprek te beëindigen, daar ik weinig zag in zijn relaas. Hij is boos de deur uitgegaan.
Uiteindelijk heeft het ‘onze plaats in de gemeente gekost’ en later hebben wij deze vriend nog verder geholpen in zijn situatie, maar dan buiten de gemeente om, die niet langer welkom was bij hem en zijn behandelaars.
Maar de vraag is nu: was het de voorganger/oudsten of het pastorale team wat ons zo verwittigde in hetgeen wij deden? Waren zij het die ons ten diepste hebben gekwetst? Was het de voorganger die mij de spijkers door de polsen heen heeft geslagen en mij genadeloos heeft ‘afgeslacht’ in deze? Of is er meer aan de hand geweest, waarvan ik toen niet afwist?
Natuurlijk weet ik van de geestelijke strijd die om ons heen is. In Romeinen staat immers:
Want onze strijd gaat niet tegen mensen van vlees en bloed, maar tegen de overheden, de machten en de heersers van deze duistere wereld, tegen de geestelijke en bovenaardse machten van het kwaad. ~Efeziërs 6:12
Er is namelijk iemand die de beste tactiek heeft, die ‘heer en meester is’ om broeders en zusters te gebruiken om jou te kruisigen en af te slachten: de satan! Hij was er vanaf het begin bij en heeft dus een voorsprong op ons mensen als het gaat om dit spel te spelen. Wij hoeven niet te denken dat we het ‘wel even van hem zullen winnen’, want dan heb ik een slechte boodschap voor je vandaag: jij kunt niet van hem winnen!
Efeziërs gaat nog even verder zult u tegen mij in het verweer brengen. En groot gelijk heeft u! Natuurlijk gaat het verder, ik zal de tekst er bij pakken:
Natuurlijk er is een wapenrusting in ‘dit spel’. Natuurlijk geeft God ons een uitrusting om aan te doen: een gordel, borstpantser, bereidheid (sandalen staat in een andere vertaling). Het schild een helm en een zwaard. Tada! We zijn er klaar voor hoor, laat de strijd maar losbarsten…
Nou wacht nog maar even:
Mijn volk gaat te gronde door het gebrek aan kennis. ~Hosea 4:6
We kunnen natuurlijk triomfantelijk worden over het feit dat God ons de ‘legerkleding heeft gegeven’ en zelfs een zwaard erbij. Echt, dat maakt nog geen soldaat van je! Als je niet weet hoe je er mee om moet gaan, zou ik maar eens zeer voorzichtig gaan worden met dat zwaard. Als je niet uitkijkt, zul je jezelf er eerder mee prikken dan een mier op de grond!
En dat niet alleen, omdat je de kennis niet hebt, ga je ook nog eens voorbij aan de waarschuwing die er na komt:
Omdat gij de kennis verworpen hebt, verwerp Ik u, dat gij geen priester meer voor Mij zult zijn; daar gij de wet van uw God vergeten hebt, zal ook Ik uw zonen vergeten.
Kijk, ik wil best een theater stukje opvoeren hoor. Ik bedoel, het is toch best leuk om te zien hoe ‘een leger word afgeslacht, omdat ze niet weten hoe met de wapenrusting om moeten gaan’… Serieus, ik kan je nu al zien lachen om wat ik zojuist even zei: het lijkt me echt humor om op het toneel te zien hoe mensen elkaar afslachten! Maar de realiteit, lieve lezer, is niet dat het een toneel stuk betreft, maar dat het jou en mijn leven betreft!
O wat zijn we toch jaren lang lekker in de maling genomen door voorgangers en leraars, herders en oudsten van verschillende kerken. Niets zal ons nog treffen als we standvastig zijn in de Here! Nou maar wacht dan nog maar even…
De Here was ook standvastig:
De vierde aankondiging van het lijden – Besluit om Jezus te doden.
En het geschiedde, toen Jezus al deze woorden geëindigd had, dat Hij tot zijn discipelen zeide: Gij weet, dat het over twee dagen Paasfeest is, en alsdan wordt de Zoon des mensen overgeleverd om gekruisigd te worden. Toen kwamen de overpriesters en de oudsten des volks bijeen in het paleis van de hogepriester, genaamd Kajafas, en zij beraamden een plan om Jezus door list in handen te krijgen en te doden. Maar zij zeiden: Niet op het feest, opdat er geen opschudding ontsta onder het volk. ~Mattheüs 24:1-5
Jezus WAS standvastig genoeg om te doen waarvoor Hij gekomen was! Hij liet zich kruisigen, zoals Hij voorzegt had en zoals de Vader gevraagd had! Natuurlijk had Hij in de val kunnen lopen, die de vijand voor Hem had klaar gelegd. Ik denk nog even aan de veertig dagen in de woestijn en ten einde kwam de satan Hem even vertellen dat Hij de hele wereld kon beërven. Klonk aannemelijk, vind u niet? Jezus heeft daar toch alle recht op zou je zeggen?
En hebben wij, als Zijn mede-erfgenamen ook niet gewoon recht op een rustig leven hier op aarde, dat alles goed en wel met ons gaat? Hebben we niet het recht op voorspoed en gezondheid? Je zou het toch (bijna) gaan geloven!
Nou aan me hoelahoepie! Dan heb je het mooi mis en volgens mij niet helemaal begrepen! Ennuh by the way:
Als je nou ‘per ongeluk hier bent gekomen’ en je bent geen christen, maar wilt dit wel worden… : ik kan je verzekeren dat je niet gespaard blijft van die hevige strijd die gaande is over de aarde en waarin ik van ganse harte hoop dat je deze zult overleven! En verbaas je niet: het begint in ‘de kerk!’ Tis maar even dat je het weet!
Weet je, ik ga terug met jullie naar het stuk uit Efeziërs, jawel, de wapenrusting. Want eigenlijk zit daar namelijk een stukje van de puzzel in gestopt, die jou terug brengt naar hetgeen waar het allemaal om te doen is, waar jou identiteit ligt:
Grijp daarom naar de wapenrusting die God u geeft, om weerstand te kunnen bieden op de dag waarop het kwaad aanvalt. Dan kunt u staande blijven, omdat u op die manier goed toegerust bent. Stel u zo op: doe de waarheid om als gordel en doe de gerechtigheid aan als borstpantser. Bind onder uw voeten de bereidheid om de vredesboodschap te brengen. Draag daarbij het schild van het geloof: daarmee kunt u alle brandende pijlen van de duivel doven. Draag de helm van de redding en het zwaard van de Geest, dat wil zeggen het woord van God. Bid en smeek voortdurend en bij elke gelegenheid, geleid door de Geest. Daartoe moet u waakzaam zijn en zonder ophouden God smeken voor allen die hem toebehoren. ~Efeziërs 6:13-18
1) Het word door God gegeven! Het is niet iets dat wij zelf ‘zomaar even uit de kast kunnen grijpen, maar God overhandigd jou dit persoonlijk, om weerstand te kunnen bieden op de dag waarop het kwaad aanvalt. Dan kunt u staande blijven, omdat u op die manier goed toegerust bent.
2) Jezus zegt in Johannes 14:6-7:
‘Ik ben de weg, de waarheid en het leven,’ antwoordde Jezus. ‘Iemand kan alleen naar de Vader gaan via mij. Als je mij kent, zul je ook mijn Vader kennen. Van nu af aan ken je hem; je hebt hem gezien.’
We moeten dus Jezus als gordel omdoen!
3) 1 Timotheüs 6:110-12 zegt:
Want de wortel van alle kwaad is de geldzucht. Door daarnaar te haken zijn sommigen van het geloof afgedwaald en hebben zich met vele smarten doorboord. Gij daarentegen, o mens Gods, ontvlucht deze dingen, doch jaag naar gerechtigheid, godsvrucht, geloof, liefde, volharding en zachtzinnigheid. Strijd de goede strijd des geloofs, grijp het eeuwige leven, waartoe gij geroepen zijt en de goede belijdenis afgelegd hebt voor vele getuigen.
Gerechtigheid is verder een theologisch begrip: God spreekt de zondaars om Christus’ wil vrij van schuld.
Rechtvaardig zijn is als een borstschil om ons heen. Recht doen aan mensen, zonder te veroordelen. Niet streven naar meer (materialisme) maar tevreden zijn met hetgeen Hij ons gegeven heeft.
4) Bereidheid (een andere vertaling zegt sandalen) om de vredesboodschap te brengen. We moeten dus bereid zijn. Dat wil niet zeggen: je hebt je omgekeerd tot Christus en nu MOET je de blijde boodschap bekend gaan maken. Het wil alleen zeggen dat je beschikbaar bent om op Gods tijd te gaan!
In Handelingen 1 vers 8 vinden we hiervan een goed voorbeeld:
…, maar gij zult kracht ontvangen, wanneer de heilige Geest over u komt, en gij zult mijn getuigen zijn te Jeruzalem en in geheel Judea en Samaria en tot het uiterste der aarde.
We moeten wachten totdat Hij de Heilige Geest over ons doet laten komen om ons de kracht te geven die nodig is ‘in de strijd’ (of taak) die Hij ons gegeven heeft.
5) Schild van het geloof.
Geloof is een gave van God! We lezen dat in Efeziers 2:8-9:
Want door genade zijt gij behouden, door het geloof, en dat niet uit uzelf: het is een gave van God; niet uit werken, opdat niemand roeme.
Het is door het kloppen van Jezus aan jou hart en het geloof dat Hij erin heeft gelegd dat jij je bekeerd hebt tot God. Zie ook Openbaring 3:20 welke zegt:
Zie, Ik sta aan de deur en Ik klop. Indien iemand naar mijn stem hoort en de deur opent, Ik zal bij hem binnenkomen en maaltijd met hem houden en hij met Mij.
6) Draag de helm van de redding en het zwaard van de Geest, dat wil zeggen het woord van God.
De Bijbel is een tweesnijdend zwaard, Hebreeën 4:12-13 zegt:
Want het woord Gods is levend en krachtig en scherper dan enig tweesnijdend zwaard en het dringt door, zó diep, dat het vaneenscheidt ziel en geest, gewrichten en merg, en het schift overleggingen en gedachten des harten; en geen schepsel is voor Hem verborgen, want alle dingen liggen open en ontbloot voor de ogen van Hem, voor wie wij rekenschap hebben af te leggen.
Bij niet-gelovigen geeft de Bijbel het verschil aan tussen zwart en wit, tussen licht en duisternis, waarheid en leugen. Het brengt daarmee scheiding. De Bijbel vertelt de waarheid over mensen en over God, zonder er doekjes omheen te winden. In Zijn Woord lezen we wat zonde is en wordt de weg naar verlossing getoond.
Bij gelovigen wordt in Gods Woord het verschil duidelijk tussen oud leven en nieuw leven, tussen onze wil en de wil van God. Het Woord van God is een tweesnijdend zwaard in de hand van de Heilige Geest. Het scheidt onze gedachten, onze opvattingen. Het geeft duidelijkheid in onze overleggingen.
Wie zijn leven waardevol (voor anderen) wil leven, leest de Bijbel!
Jou identiteit ligt in Christus en de beste verdediging is om Hem te zoeken! Ik heb dat zojuist aangetoond middels Efeziërs 6.
En niet alleen dat: als jij word aangevallen door de vijand, dan kun je natuurlijk heel hard gaan brullen. Je kunt natuurlijk hem van alles de schuld geven, of (en dit is verreweg de beste optie!) je gaat naar DE Gekruisigde en gaat bij hem te rade!
In Job lezen we:
Op zekere dag nu kwamen de zonen Gods om zich voor de HERE te stellen, en onder hen kwam ook de satan. En de HERE zeide tot de satan: Vanwaar komt gij? En de satan antwoordde de HERE: Van een zwerftocht over de aarde, die ik doorkruist heb. Toen zeide de HERE tot de satan: Hebt gij ook acht geslagen op mijn knecht Job? Want niemand op aarde is als hij, zó vroom en oprecht, godvrezend en wijkende van het kwaad. En de satan antwoordde de HERE: Is het om niet, dat Job God vreest? Hebt Gij zelf niet hem en zijn huis en al wat hij bezit aan alle kanten beschut? Het werk zijner handen hebt Gij gezegend, en zijn bezit is zeer toegenomen in het land. Strek daarentegen uw hand uit en tast alles aan wat hij bezit – of hij U dan niet openlijk zal vaarwel zeggen! En de HERE zeide tot de satan: Zie, al wat hij bezit, zij in uw macht; alleen tegen hemzelf zult gij uw hand niet uitstrekken. Toen ging de satan van des HEREN aangezicht heen. ~Job 1:6-12.
Het was Gods toelatende wil dat hij satan toestond om Job te treffen. Alleen 1 ding:
Zie, al wat hij bezit, zij in uw macht; alleen tegen hemzelf zult gij uw hand niet uitstrekken.
Ik weet niet hoe u het verhaal van Job verder interpreteert, maar God zei dat satan zijn hand niet mocht uitstrekken tegen Job zelf. Maar we lezen toch ook dat de honden de zweren van Job kwamen likken? En hier moeten we dus onderscheid maken in geest, ziel en lichaam, want hoewel Job een lichaam heeft, is hij niet dat lichaam, maar de ziel die Hij van de Vader heeft gekregen. Hetgeen wat Job Job maakt!
Waarom worden we gekruisigd door christenen? Geen idee! En wellicht zijn jij en ik er wel 1 van die een ander aan het kruis hebben genageld in het verleden. Als jij daar één van bent, dan vraag ik daarvoor oprecht vergeving!
Maar wat ik wel weet:
Onze kracht om te overleven berust niet in onszelf, maar in God, die in ons woont. We zijn niet vrijgesteld van de stoten die het leven ons kan toebrengen, noch van de onvermijdelijke stormen die onze stabiliteit bedreigen. Maar in het volle vertrouwen in zijn macht om ons overeind te houden, kunnen we met Paulus zeggen:
‘We worden van alle kanten belaagd, maar raken niet in het nauw. We worden aan het twijfelen gebracht, maar raken niet vertwijfeld. We worden vervolg, maar worden niet in de steek gelaten. We worden geveld, maar gaan niet te gronde’ ~2 Kor. 4:8-9.
*1 De studie over het DNA van Christus vind u hier: dna-van-christus
