Judo-ouders.
Voetbalouders ........... het is vaak een apart slag als je ze langs de lijn ziet staan ( niet allemaal gaan schieten nu) er was een tijdje geleden zelfs een filmpje op tv om deze ouders te laten zien hoe het niet moet. Handbalouders zijn een stuk relaxter op de tribune, (acro) turnouders ook ( al zeuren die vooral achteraf heel erg heb ik het idee) maar judo ouders zijn toch ook wel een heel apart slag hoor.
Bij elke wedstrijd zit ik dan te zitten, je zit vooral heel erg lang en dan hoor en zie ik toch bij elke wedstrijd weer dingen waarvan ik denk: "die hant ing pan aaf" ("die zijn gek"). Blijkbaar gaat iedereen bij die kinderen uit van talentjes en de Olympische Spelen in de toekomst. Zoals bijvoorbeeld bij het wegen: liefst in onderbroek want anders zouden ze zo maar eens net te veel kunnen wegen en in een andere groep moeten judoën. Vaak moeten die kinderen 1 a 2 uur wachten voordat ze zelf de mat op mogen maar dan worden ze geacht die volle tijd te kijken naar wat er op de mat gebeurd en mogen ze geen spelletje spelen op ipod, ipad of telefoon, boekje lezen of tekenen: not done. Honger? Maar nog niet gewogen? Eventjes wachten dan ......... Òp de tribune wordt ook nogal wat "afgegodvert" (letterlijk). En de scheidsrechters bij die wedstrijden daar snap ik ook niks van. Die keuren dingen goed waar ik zelfs al van zie dat ze echt niet goed zijn (en dat terwijl ik toch echt een totale nitwit ben). En om mij heen hoor ik dan nog wel meer rare dingen die ik dan weer niet zie omdat ik er de ballen verstand van heb. Maar deze heren schijnen echt een godenstatus te hebben. Algemene conclusie: Ik vind het rare mensen die judo piepeltjes bij wedstrijden.
Daarbij zijn judowedstrijden echt vreselijk saai en duren veel te lang. Nou ja, de kinderen staan niet eens zo lang op de mat, een wedstrijdje duurt 3 minuten max. volgens mij maar je bent er uren zoet mee. Die saaiheid staat trouwens gelijk aan turnwedstrijden, dat is ook uren wachten, kind doet in paar minuutjes de oefening en dan wacht je weer heel erg lang.
Qua wedstrijden mis ik het handballen wel hoor. Half uurtje van te voren daar zijn. Twee keer 20 minuten ( als ik het me goed herinner) handballen. Gewonnen of verloren en dan omkleden en naar huis. Zelfs een handbaltoernooi was boeiender dan die judo of turnwedstrijden al was je er qua tijd net zo veel aan kwijt.
Achteraf zei mijn zoon: wil je dat nooit meer doen, ik was meteen uit mijn concentratie! :)