Van toneel naar thuisjuf

Ik heb vaak nagedacht over mijn vak en hoe bizar het eigenlijk is. Het heeft ongeacht de locatie een bepaalde vorm van regelmaat....Je gaat naar je werk, moet je uitdossen, inzingen, opkomen (applaus) zingen zingen zingen (applaus) buigen (applaus) bloemen en toegift (applaus) naar huis en repeat!

Maar ja, de podia zijn nu dicht en mij is, net zoals alle ouders, de rol van de thuisjuf toe bedeeld met schema’s, rekenboekjes, knutselwerkjes, grammatica, tafels en krulletters schrijven. In week 1 voelde ik behoorlijk wat stress, wat moesten ze eigenlijk doen, hè hoezo ben je al klaar, houden de kids mij voor de gek, dan maar extra boeken lezen.....doe ik het wel goed?

We zijn nu in week 4 en ik moet zeggen, ben blij met m’n pientere ventjes! Elke dag zitten ze gezellig hun werkjes te doen, ik hoef niks aan te sturen, ik kijk hun werk na en krijg daarbij ook eens een keer goed onderwijs :)

De #juf gaat naar haar werk, met al het werk voor de kids voorbereid (applaus) gaat videochatten met de hele klas (applaus) houdt nauwkeurig in de gaten of al het werk van je kind digitaal is ingeleverd en kijkt het na (applaus) maakt creatieve instructiefilmpjes voor de kids (applaus) heeft vragenuurtje voor de ouders (=toegift + applaus) naar huis en repeat!

Mijn diepe buiging voor deze digitale superjuffen en zodra we weer onze kids weer op school mogen afzetten krijgen jullie van ons een oorverdovend applaus!