Julia Vlinderheuvel

In het kader van Internationale #Vrouwendag een artikel over een bijzondere en inspirerende vrouw.

Aanbiedingen naar Luna

Een boom
een leven dat zo vele jaren voorbij is gegaan
Geschiedenis
gebonden in elke nieuwe ring
en elk litteken
Ik lag genesteld in haar armen

Ik luister naar alles wat ze te zeggen heeft.
Ze spreekt tegen me.
door mijn blote voeten mijn handen
Ze spreekt tegen me.
op de wind en in de regen
verhalen vertellen
geboren lang voor mijn tijd

Wijsheid zoals alleen oude oudsten weten
Waarheden doorgegeven aan mij
door de perfecte lippen van de natuur
huilt ze
haar overweldigende verdriet
Sap dat aan mij vastklampt aan mijn ziel
Ik wikkel mijn armen om haar heen
het enige geschenk aanbieden
Ik moet geven
Een zielig offer
aan een Godin als deze
maar van mezelf

Het is alles wat ik te geven heb

Dit gedicht schreef de Amerikaanse Julia „Butterfly” Hill in een duizend jaar oude Californische mammoetboom op 60 meter hoogte. Ze zat daar op een platform van slechts 2 bij 2 meter om protesteren tegen de houtkap van een oeroud Redwood bos. Een protestactie die eindig ruim twee jaar (738 dagen) duurde!

Julia Hill werd op 18 februari 1974 geboren in Mount Vernon, Missouri. Haar vader was een reizende evangelische predikant en Julia en haar twee gebers en haar moeder toerden door het land in een camper.
Ze bracht vele dagen van haar vroege jeugd door in de bossen en rivieren in de buurt van de steden waar haar vader predikte.

Haar bijnaam „Vlinder” kreeg ze toen ze als meisje van zeven samen met haar familie een wandeling maakte en een vlinder op haar vinger landde en daar de hele wandeling bleef zitten.
Nadat haar familie zich vestigde in Arkansas, ging ze naar de Arkansas State University maar die liet ze weer OM in diverse bars en restaurants te werken.
In 1996 kreeg ze op 22-jarige leeftijd een auto-ongeluk. Ze werd aangereden door een dronken automobilist waarbij het stuur haar Scheep doorboorde. Het duurde bijna een jaar van intense mentale en cognitieve therapie voor ze weer normaal kon praten en lopen.
Maar het afschuwelijke ongeluk hielp haar een nieuwe weg te vinden in haar leven:
„Het stuurwiel in mijn hoofd, zowel figuurlijk als letterlijk, stuurde me in een nieuwe richting in mijn leven...”
Tijdens haar herstel realiseerde ze zich dat haar hele leven uit balans was geweest. Ze was geobsedeerd geweest door haar carrière, succes en concrete zaken: „De crash maakte me wakker met het belang van het moment, en deed er alles aan om een positieve impact op de toekomst te maken.”
Ze maakte een roadtrip naar Californië waar ze onder de indruk raakte van de wijsheid, energie en spiritualiteit van de Redwood bossen. Ze maakte daar kennis met milieuactivisten die protesteerden tegen de houtkap van Pacific Lumber Company. Ze besluit mee te doen en met twee activisten klom Julia in een Redwood met de bijnaam Luna en woonde daar zes dagen lang op een klein platform.

Een maand later, in december 1997, herhaalde ze de actie opnieuw en dit keer bleef ze er in haar eentje ruim twee jaar zitten. Met slechts een deken en een klein
gasbrandertje overleefde ze twee ijskoude winters. Gedurende die tijd worstelde ze niet alleen met de ijzige omgeving maar ook met pesterijen van de
houtkapmaatschappij. Ze kapten rondom de bezette boom andere bomen en lieten deze expres in Julia's richting vallen en's nachts zette men felle schijnwerpers in om haar verzet te breken.
Julia vocht tegen ziekte, intimidatie van helikopters en hevige regenval en stormen door weerfenomeen El Nino.

Haar moed en vasthoudendheid trok de aandacht van de internationale media en zes tot acht uur per dag lobbyde ze per satelliettelefoon bij de overheid, gaf ze
Wereldwijd interviews en beerde ze te onderhandelen met de houtkapmaatschappij. Ze schreef brieven en gedichten.

In december 1999 volgde er eindelijk een overeenkomst met Pacific Lumber Company. Voor 50.000 dollar zou de eeuwenoude mammoetboom en de andere bomen in een straal van 60 meter rondom Luna gespaard blijven. De 50.000 dollar werd later gedoneerd aan de Humboldt Universiteit in Californië voor onderzoek naar
duurzame bosbouw.

Eén jaar later probeerden Illegale houthakkers Luna om te zagen. De boom raakte zwaar beschadigd en men ontwikkelde een speciale constructie om Luna te redden. Na haar avonturen schreef Julia Hill de bestseller Luna's Erfenis. Ook is de mede-oprichter van de Circle of Life Foundation. Daarnaast zet ze zich actief in voor het
behoud van bossen en geeft ze lezingen over de hele wereld.
Verder was ze te zien in een aantal documentaires als Butterfly (2000) en in de documentaire Tree-Sit: The Art of Resistance.
Een verfilming van The Legacy of Luna met actrice Rachel Weisz kwam helaas niet van de grond.
Ze heeft ook vele muzikanten bespioneerd. Zo zongen de Red Hot Chili Peppers in hun lied Can't Stop: „J. Butterfly is in de boomtop”.
Karrie „Jesse Manzanita” Wallace en Juli Palmer schreven het loog „Julia Butterfly Hill, Je Er Nog steeds?” in 1998.
Neil Young maakte een verwijzing naar haar in het nummer „Sun Green” op hun Greendale album: „Nog wil Julia Butterfly ontmoeten”