Julia Butterfly Hill

In het kader van Internationale #Vrouwendag een artikel over een bijzondere en inspirerende vrouw.

Offerings to Luna

A tree
a life so many years gone by
History
bound in each new ring
and every scar
I lay nestled in her arms

I listen to all she has to say
She speaks to me
through my bare feet my hands
She speaks to me
on the wind and in the rain
telling stories
born long before my time

Wisdom as only ancient elders know
Truths passed to me
through nature's perfect lips
she cries
her overwhelming grief
Sap that clings to me to my soul
I wrap my arms around her
offering the only gift
I have to give
A pitiful offering
to a Goddess such as this
but of myself

It is all that I have to give

Dit gedicht schreef de Amerikaanse Julia “Butterfly” Hill in een duizend jaar oude Californische mammoetboom op 60 meter hoogte. Ze zat daar op een platform van slechts 2 bij 2 meter om te protesteren tegen de houtkap van een oeroud Redwood bos. Een protestactie die uiteindelijk ruim twee jaar (738 dagen) duurde!

Julia Hill werd op 18 februari 1974 geboren, in Mount Vernon, Missouri. Haar vader was een reizende evangelische predikant en Julia en haar twee broers en haar moeder toerden door het land in een camper.
Ze bracht vele dagen van haar vroege jeugd door in de bossen en rivieren in de buurt van de steden waar haar vader predikte.

Haar bijnaam “Butterfly” kreeg ze toen ze als meisje van zeven samen met haar familie een wandeling maakte en een vlinder op haar vinger landde en daar de gehele wandeling bleef zitten.
Nadat haar familie zich vestigde in Arkansas, ging ze naar de Arkansas State University maar die verliet ze weer om in diverse bars en restaurants te werken.
In 1996 kreeg ze op 22-jarige leeftijd een auto-ongeluk. Ze werd aangereden door een dronken automobilist waarbij het stuur haar schedel doorboorde. Het duurde bijna een jaar van intense fysieke en cognitieve therapie voordat ze weer normaal kon praten en lopen.
Maar het afschuwelijke ongeluk hielp haar een nieuwe weg te vinden in haar leven:
“The steering wheel in my head, both figuratively and literally, steered me in a new direction in my life ...”
Tijdens haar herstel realiseerde ze zich dat haar hele leven uit balans was geweest. Ze was geobsedeerd geweest door haar carrière, succes en materiële zaken: “The crash woke me up to the importance of the moment, and doing whatever I could to make a positive impact on the future.”
Ze maakte een roadtrip naar Californië waar ze onder de indruk raakte van de wijsheid, energie en spiritualiteit van de Redwood bossen. Ze maakte daar kennis met milieuactivisten die protesteerden tegen de houtkap van Pacific Lumber Company. Ze besloot mee te doen en met twee activisten klom Julia in een Redwood met de bijnaam Luna en woonde daar zes dagen lang op een klein platform.

Een maand later, in december 1997, herhaalde ze de actie opnieuw en dit keer bleef ze er in haar eentje ruim twee jaar zitten. Met slechts een deken en een klein
gasbrandertje overleefde ze twee ijskoude winters. Gedurende die tijd worstelde ze niet alleen met de ijzige weersomstandigheden maar ook met pesterijen van de
houtkapmaatschappij. Ze kapten rondom de bezette boom andere bomen en lieten deze expres in Julia’s richting vallen en ’s nachts zette men felle schijnwerpers in om haar verzet te breken.
Julia vocht tegen ziekte, intimidatie van helikopters en hevige regenval en stormen door weerfenomeen El Nino.

Haar moed en vasthoudendheid trok de aandacht van de internationale media en zes tot acht uur per dag lobbyde ze per satelliettelefoon bij de overheid, gaf ze
wereldwijd interviews en probeerde ze te onderhandelen met de houtkapmaatschappij. Ze schreef brieven en gedichten.

In december 1999 volgde er eindelijk een overeenkomst met Pacific Lumber Company. Voor 50.000 dollar zou de eeuwenoude mammoetboom en de andere bomen in een straal van 60 meter rondom Luna gespaard blijven. De 50.000 dollar werd later gedoneerd aan de Humboldt University in Californië voor onderzoek naar
duurzame bosbouw.

Eén jaar later probeerden illegale houthakkers Luna om te zagen. De boom raakte zwaar beschadigd en men ontwikkelde een speciale constructie om Luna te redden. Na haar avonturen schreef Julia Hill de bestseller Luna’s Erfenis. Ook is ze mede-oprichter van de Circle of Life Foundation. Daarnaast zet ze zich actief in voor het
behoud van bossen en geeft ze lezingen over de hele wereld.
Verder was ze te zien in een aantal documentaires als Butterfly (2000) en in de documentaire Tree-Sit: The Art of Resistance.
Een verfilming van The Legacy of Luna met actrice Rachel Weisz kwam helaas niet van de grond.
Ze heeft ook vele muzikanten beïnvloed. Zo zongen de Red Hot Chili Peppers in hun song Can’t Stop: “J. Butterfly is in the treetop”.
Karrie "Jesse Manzanita" Wallace en Juli Palmer schreven het lied “Julia Butterfly Hill, You Up There Still?” in 1998.
Neil Young maakte een verwijzing naar haar in het nummer “Sun Green” op hun Greendale album: “Still wants to meet Julia Butterfly”