Een tijd geleden hadden mijn zussen en ik ons gezellige dagje kaarten.

Toen we met een potje bezig waren wat heel lang duurde, zei Rita opeens: “ik maak er nu een eind aan.”
Ruth en ik probeerde haar er van te overtuigen het niet te doen, ze is nog zo kwiek en levenslustig en.. en…
“Alleen aan dit potje hoor, geen paniek,” overtuigde ze ons, ze legde haar kaarten op tafel en was uit.

...

Later hadden we het over oude koeien uit de sloot halen en Ruth zei dat ze nog nooit een oude koe in een sloot had zien liggen en ze woont toch aan de weilanden en een singel, maar, zei ze, als ik er een in zou zien liggen, dan haal ik haar er uit!

“Hoe wou je dat doen? “ vroegen wij nieuwsgierig, “dat lukt je niet.”

“Ja hoor, ik zou haar overeind helpen en dan kan ze er zelf uit klimmen.”

Loading full article...

Whahaha, hoewel ik me nu ineens oud voel (ik ken het waterkant liedje), moet ik erg lachen om je verhaal ;-)
Voel je niet oud maar ervaren. Ik mag nog zo graag lachen
en mijn zussen ook. Heel regelmatig houden we zussendag.
Nou die liedjes ken ik ook nog wel van vroeger. Wat een leuke grappige woordspelingen in je verhaal. Knap geschreven!
Ik vind het leuk met woorden te spelen, taal is mooi.
Gezellig zo'n dagje kaarten. Er komt van alles boven :-)
Ik kaart heel regelmatig met mijn zussen, heel gezellig
Hahaha, ik zie het al helemaal voor me. Die liedjes ken ik. Die zong ik graag met de bewoners, die ik verzorgde heel lang geleden. Het waren mensen met dementie. Ze konden die liedjes met gemak meezingen.
Ze waren bekend die liedjes, simpel en eenvoudig.