Over Zin en Waanzin
Het was ochtend, de geluiden op de gang verraadde het begin van de dag. De vroege dienst was binnen en hier en daar schuivelde iemand over de gang. Waarschijnlijk onderweg naar een bakje koffie en een peuk.
Ik zat op t randje van mn bed en keek door het raam naar de lege tuin.
Kijken.... Ach ik staarde meer een beetje voor me uit.
Tranen, liters tranen. Stromend over mijn wangen via mn nek zo mn shirt in. Het gutste letterlijk uit mn hoofd. Een golf van intense pijn en verdriet was voelbaar vanaf mijn tenen tot mn kruin. Mijn huid deed zeer en mijn hele lichaam rilde zonder t koud te hebben.
"Het kon niet waar zijn. Het idee alleen al...
Hoe kon mij dit nou gebeuren. Ben ik dan echt zó ver weg geweest. Heeft het dan echt allemaal alleen maar in mijn hoofd afgespeeld.."
himmelhoch jauchend und zum toten betrupt ofzoiets.. echt pfff
Heel veel sterkte.
Heftig... ♡