Ode aan Xana

Zo'n 10 maanden terug kwam je ineens in mijn leven,

omdat een kennis van ons je weg wilde geven.

Toen ik je zag, schrok ik me half dood.

Ik had een formaatje cane corso verwacht, maar jij bent zelfs volgens de rasstandaard groot.

Sindsdien ben je mijn schaduw en volgt me waar ik ga.

Soms ben je zo dom dat je me zelfs niet ziet als ik naast je sta.

Je stinkt, ruft boert, kwijlt en verhaart,

maar om een of andere reden ben je me dat allemaal waard.

Ik ken geen hond die smeriger kan kijken,

en als je zo kijkt naar de katten als ze bij me komen, kunnen ze beter wijken.

Luisteren heb je duidelijk nooit geleerd,

en als je al een keer luistert, begrijp je me verkeerd.

Als het aan jou lag, mocht er niemand meer in mijn buurt komen,

Maar toch ben jij de hond van mijn dromen.

Onze andere 4 honden zijn hier al veel langer dan jij,

Maar juist jij hebt iets geraakt in mij.

Dus poets ik met liefde je kwijl van de muur,

En lach je uit als je weer iemand weg blaft vol vuur.

Ik kom de dagen door met jouw kop op mijn voet

En weet heel zeker dat dit is zoals het leven zijn moet.