25 jaar geleden werkte ik in een asiel. Regelmatig kwam pitbull Reno binnen als zwerver. Reno was een hele lieve hond voor mensen, maar helaas was hij van een junk en kreeg geen eten, waardoor hij zich vergreep aan een schaap. Elke keer weer liep hij weg om eten te zoeken, en elke keer weer kwam hij bij ons terecht. Zijn baasje kwam hem steeds weer ophalen na een paar dagen.

Zoals veel pitbulls kon Reno niet met andere honden overweg. In die tijd was de rad-wet nog van kracht. Ongecastreerde, ongeregistreerde pitbulls mochten niet geplaatst worden, maar moesten afgemaakt worden. Soms namen we die wet niet zo nauw, en maakten er op papier een stafford van. Dan was er niets aan de hand, maar Reno was helaas wel geregistreerd, maar niet gecastreerd, dus konden we dat met hem niet doen. Op een dag kwam de junk Reno niet meer halen en na 2 weken werd hij eigendom van het asiel. Elke dag wandelde ik met hem en knuffelde hem suf. Hij was zo lief!

Toen kwamen er eisen van de gemeente. Reno mocht niet meer uit worden gelaten, want hij was gevaarlijk. Hij mocht niet meer uit zijn hok. Toen hij uit frustratie snauwde naar een voorbij lopende hond werd het nog erger. Er kwam gaas en prikkeldraad rond zijn hok.

Ik had toendertijd een sleutel van het asiel, en had ik iemand geweten waar hij veilig was geweest, dan had ik Reno gestolen, maar het pitbull bevrijdingsfront was net opgeheven, en ik was 19 jaar oud. Ik wist niet wat ik moest doen. Iedereen wist wat eer uiteindelijk met Reno zou gebeuren, maar niemand wilde de beslissing nemen. Deze ellende duurde maanden, en Reno kwijnde weg.

Op een dag werd ik zo boos en verdrietig. Ik heb de beheerders van het asiel gesmeekt om de beslissing te nemen. Beter dood dan dit lijden. Ze stemden ermee in. De dierenarts kwam, en Reno is in mijn armen ingeslapen. Na al die jaren ben ik mijn frustratie en verdriet nog steeds niet kwijt. Terwijl ik dit schrijf springen de tranen weer in mijn ogen.

Wat een ellende heeft deze wet veroorzaakt, voor zoveel honden die dit niet verdienden. Als Reno een verantwoordelijke eigenaar had gehad, was dit nooit gebeurd.

Nu stevenen we weer regelrecht af op dezelfde ellende, door baasjes die hun verantwoordelijkheid niet nemen en zorgen voor incidenten. De rassen waar wij zoveel van houden lopen weer gevaar. 25 jaar later, nog niets geleerd.

Alsjeblieft, laat Reno niet voor niets gestorven zijn, laat ons ervan geleerd hebben!

Bovenstaande foto is genomen vlak voordat Reno werd ingeslapen.