Een paar dagen geleden heeft Mats de Leender zelfmoord gepleegd. Hij was pas 18 jaar. Mats was geboren in het verkeerde lichaam, zoals ook mijn zoon Tiamo. Hij was al begonnen met de transitie, maar stuitte op zoveel onbegrip in de buitenwereld dat hij het leven niet meer aan kon.
Ik heb zitten janken toen ik het las. Deze kinderen zijn vaak zo eenzaam, zelfs als ze steun krijgen van hun familie. De maatschappij is zo hard! Die arme jongen, en met hem zoveel anderen. Pubers hebben het al zo moeilijk, laat staan als je je dan ook nog eens niet thuisvoelt in je eigen lichaam. Voor iemand die hier nooit mee te maken heeft gehad, is dat onbegrijpelijk. Dat is normaal, maar iemand veroordelen omdat hij dit heeft is niet normaal.
Een transgender heeft hier niet voor gekozen. Zij verdienen juist alle steun en begrip. De zelfmoord van Mats maakt me ook bang om mijn eigen kind. Wat zal hij nog allemaal te verduren krijgen? Hij is al zo gevoelig. Zal hij het wel aankunnen, en hebben we überhaupt een keus? Tiamo is niet gelukkig in een meisjeslichaam, simpelweg omdat hij geen meisje IS. Hij merkt zelf nog niets van het onbegrip om hem heen, want hij is pas 10. Hij is bezig met lego en met meisjes, want hij is straalverliefd. Wat was hij gelukkig toen hij verder mocht als Tiamo, ook op school. Ik, als zijn moeder, merk het wel. Mensen die niet weten wat ze moeten zeggen als ze horen dat Tiamo transgender is, of die spontaan over iets anders beginnen. De rare blikken die we krijgen, het glijdt allemaal langs me af, maar het maakt me zo bang. Hij zal ouder worden, en doorkrijgen dat mensen hem niet begrijpen. Kan hij hiermee omgaan? Je wilt je kind zo graag beschermen tegen alles wat hem kwetst, maar dat kan niet. Hoe maak ik hem sterk genoeg voor wat komen gaat?
Vandaag is de uitvaart van Mats, in Antwerpen. Het zal druk worden. Zoveel gelijkgestemden of familie van gelijkgestemden die meeleven. Ik hoop dat dit een beetje troost zal geven aan zijn familie. Lieve Mats, het spijt me zo! Spijt dat het zo moest lopen, dat je je onbegrepen voelde. Ik wens alle familie en vrienden van Mats heel veel sterkte.
