Xana speelt vuil spel.

Sinds Xana een maagdarminfectie heeft gehad, wil haar ontlasting maar niet vast worden. Dat kan liggen aan de antibiotica die ze toen kreeg, maar het kan ook heel goed liggen aan het feit dat alle katten uit de buurt, inclusief die van ons, onze tuin gebruiken als toilet. Ik heb Xana meerdere keren betrapt op het eten van kattenstront. Ja, ik ga elke dag op zoek om het op te ruimen, maar ik kan niet alles voor blijven.

Dusss......mag Xana voorlopig alleen de tuin in onder begeleiding, en krijgt ze probiotica en veendrenkstof om haar darmflora weer op peil te krijgen. Xana vindt het geloof ik wel grappig dat ik haar volg in de tuin als een schaduw. De rollen zijn een keer omgedraaid, want normaal is zij mijn (enorme) schaduw.

Ze maakt er soms ook echt een spelletje van. Ik sta verdekt opgesteld in het prieeltje, achter een pilaar, en dan zie ik haar achterom kijken, waarna ze ineens begint te rennen. Ik erachteraan, terwijl ze onmogelijke paadjes kiest, langs de broeikas vliegt, achter een heg langs, en vervolgens op het pad met houtsnippers druk begint te snuiven naar haar favoriete geur.......kattenstront. Als ze gewoon een keer goed zou kijken, had ze haar neus niet eens nodig, want de bergjes houtsnippers verraden al waar het ligt, maar goed, zo slim is ze niet.

Juist omdat ze niet zo snugger is, sta ik weer op tijd achter haar om te voorkomen dat ze gaat snacken, waarop ze verstoord achterom kijkt en weer gaat rennen, terwijl ik buiten adem achter haar aan kachel. Via slinkse weggetjes en het houthok komt ze uit in het grind, waar diverse verdachte hoopjes liggen en ze op zoek gaat, maar opnieuw sta ik er op tijd bij. Weer een gemiste kans. Intussen wordt Xana aangemoedigd door de geiten, die alles vanuit de wei in de gaten houden.

Uiteindelijk geeft ze het op en gaat mee naar binnen, waar we beiden uithijgen. Xana slempt haar emmer water leeg, waarna ik ook nog eens moet dweilen, en ik pak een koud glas limonade. Soms zou een kleine tuin best handig zijn. :-)