Ergens in 1995 stond ik een `zelf ` te maken met pastelkrijt..toen ik het klaar had en mijn krijtje neerlegde zo rond half drie in de nacht en naar de toilet liep, vloog ineens het grote huiskamerraam eruit.

Zoals zovele nachten daarvoor had hij weer een baksteen gegooid en gelukkig mij net niet geraakt..de hele kamer voor de zoveelste keer onder het glas en dat terwijl Micha op de bank lag te slapen en Qourey .. onze grote Boliviaanse Hiwada hond onder dat raam in zijn mand lag en zoals altijd raakte er niemand van ons gewond, dat was een wonder op zich. Toen de politie kwam zagen ze ineens op mijn werkstuk de man al op de achtergrond staan.. en glas rondom de voeten...blijkbaar had ik dat onbewust ook mee getekend en de gidsen van ons.

Nu 23 jaar later wilde ik de spoken uit dat grijs verleden wissen en heb bij creatief therapie even van mij afgeknalt.

hier gaat het  weer puur om het voelen en niet om kunst en heerlijk dat ik durf te klooien, top

In diezelfde achtertuin, geen glazen kas dit keer, maar een blij rood houten atelier!

Loading full article...