En daar sta je dan, eindelijk met eigen vervoer
Weer richting de traumatherapie: EMDR dit keer.
Vorige week doorgesproken, aangekeken en morgen
ook weer. Met degene die mijn begeleiders begeleid.
Maar vandaag dus met L. er weer flink tegenaan, ga er maar aan staan. t Is niet niks zeg. Maak de borst maar nat..denk ik dan wel eens en straks weer lekker naar huis. De zon en weer in mijn krachtiger vel gestoken.
Maar daar achter die deur ervaar ik emoties, emotioneel en fysiek zoals ooit eerder was en waar ik mij voor in dekte. Nu ze dus eindelijk de vrije loop laten in een veilige omgeving. Echt schrikken wat er dan boven water komt . Je wist het al die jaren niet meer en als het gebeurd voel je direct de herkenning naar toen.
De enorme verkramping van armen - benen- vleugellam
Na afloop een blikje cola uit de automaat getrokken
en even op mijn gemak opgedronken
Na afloop een blikje cola uit de automaat getrokken
en even op mijn gemak opgedronken
Het is echt schokkend te ervaren en te zien wat er meegemaakt is en wat het met mij heeft gedaan.
Intens verdriet, onmacht, boosheid, doodsangst
alles voel je en nu dan heel heftig.
We waren opgestart met een nieuw beeld, een flits van herinnering
eerst een schets gemaakt zoals ik vanuit mijn ogen zag zoals ik toen dus keek
en eentje vanuit een andere hoek, zodat ik mijzelf op een afstandje totaal zag.
Elke keer werd bekeken hoe heftig de lading mij raakte, welk cijfer ik het zou geven aan gevoel.
Je begint met dat beeld voor je te halen met de ogen dicht
dan doe je ze open als je t in beeld hebt en doe je de ogen weer open
de lampjes moet je gaan volgen met je ogen, van links naar rechts en weer terug
op slag verdwijnt dan het beeld en komen verschillende emoties of herinneringen naar boven
in beeld of gevoel.. je herkent ze direct
Flarden herinneringen komen voorbij en steeds als L. even de lichtjes stop zet, vraagt ze wat en hoe
Intrigerend wel
https://yoo.rs/karin.van.der.straaten/blog/emdr-voor-de-5e-keer-alweer-1524089954.html?Ysid=33508
