En zo ging ik weer op pad richting Arnhem vanwege de 9e keer EMDR bij L.
Morgen dus Exposure bij G. en via een andere route.
Vandaag reed ik over de smalle dijk en kwam de schaapherders tegen met hun kudde die ze net gingen verplaatsen.
Blij dat ik al stil was gaan staan op t dijkje, stel de Canta zou omkieperen.. de weg loopt erg bol en t wagentje is erg hoog en dus een waggeleendje is dr dan niks bij.
Met de Arola scheurde ik er altijd flink op los n voelde mij erg zelfzeker.
Verander ik al zo snel .. of is het wagentje echt totaal anders?
k Moet hoe dan ook beter opletten dan voor die tijd, kan gewoon ff in mijmeren verdwijnen en op de automatische piloot karren.
Heerlijke muziek mee van Koolulam en Arthur Mechian wil dan wel,
zwierend geniet ik de reis
luister maar eens met me mee!
One day .. ofcourse!
Eenmaal aangekomen snel naar binnen via de kleinste kamer en de lift richting wachtkamer, mini boekje mee om te tijd te overbruggen
t feest kan beginnen
En zo ging ik weer op pad richting Arnhem vanwege de 9e keer EMDR bij L.
Morgen dus Exposure bij G. en via een andere route.
Vandaag reed ik over de smalle dijk en kwam de schaapherders tegen met hun kudde die ze net gingen verplaatsen.
Blij dat ik al stil was gaan staan op t dijkje, stel de Canta zou omkieperen.. de weg loopt erg bol en t wagentje is erg hoog en dus een waggeleendje is dr dan niks bij.
Met de Arola scheurde ik er altijd flink op los n voelde mij erg zelfzeker.
Verander ik al zo snel .. of is het wagentje echt totaal anders?
k Moet hoe dan ook beter opletten dan voor die tijd, kan gewoon ff in mijmeren verdwijnen en op de automatische piloot karren.
Heerlijke muziek mee van Koolulam en Arthur Mechian wil dan wel,
zwierend geniet ik de reis
luister maar eens met me mee!
One day .. ofcourse!
Eenmaal aangekomen snel naar binnen via de kleinste kamer en de lift richting wachtkamer, mini boekje mee om te tijd te overbruggen
t feest kan beginnen
t waren er wel heel veel meer en gestuurd door 2 herders begeleidingshonden en hun baasjes dus.
Dit keer doen we het even iets anders, mijn handen doen te veel pijn om die trilblokken vast te houden.
Als de beelden gaan komen en het gevoel van toen en natuurlijk zelfs meer.. knijp ik ze echt fijn en heb nu ondertussen zoveel pijn dat ik ze nog maar slecht kan gebruiken en tot achter in de rug alles vast, slapen is ook met vele onderbrekingen daardoor. tja ook flinke herinneringsbeelden door de nachten, t hoort er blijkbaar allemaal even bij. Van L. hoorde ik tevens dat t wel normaal is dat dit soms kan voorkomen, afhankelijk t verleden .
De reden dat ik traumatherapie ben gaan doen is mede ook vanwege de spieren die op scherp staan... vechten of vluchten..dus nu t erger is geworden kan t wel eens een heel goed teken zijn, het zij zo.
Weer gebruikten we t beginbeeld welke vorige week ook werd ingezet en morgen trouwens weer, alleen dan er over praten en te laten lopen als in een film en dan vanuit de belevenis toen en leeftijd toen er midden in .
Ben reuze benieuwd wat dat met mij gaat doen natuurlijk. Nu voelde ik weer veel hierbij en kwamen er ook beelden van andere situaties uit die tijd en eerder voorbij, echt heftig hoe zoiets werkt..t doet wel veel en dus erg waardevol...stel jij hebt ook wat te veel achter de kiezen...t is aan te raden.
De neiging om geestelijk uit te stappen zoals ik toen deed als redding is er nog steeds.. maar L. roept mij er dan direct bij .. blijf de lichtjes volgen.. of leg je handen open op de knie als ik er te veel kracht in heb en kans voor meer kramp. Jeetje wat is zij alert zeg.. echt heel blij met de adequate steun in mijn proces.
Morgen naar de fysio en zien of ze nu meer kan betekenen voor de verkramping. n 'Top samenwerking dus.
Als ik er nu bij stil sta wat ik werkelijk achter de rug heb, is het een wonder dat ik er nog zo vrolijk bij ben blijven zitten en ben ik mijn krachtige kant meer dan dankbaar hiervoor. Gelukkig wordt hij die te lelijk bleek om mooi te zijn.. goed verzorgt in de TBS kliniek, nu alweer 24 jaar.. ja ook hem gun ik wel iets anders, maar mag gewoon zichzelf en geen ander ooit nog zoiets aan doen.
Dankbaar ben ik dat ik eindelijk mijzelf durf over te geven aan emoties als huilen en boosheid
Wat wel een beetje vreemd aanvoelt..mijn eersteling is vandaag jarig en wordt 42 jaar..de leeftijd die ik had toen ik ging vluchten met de jongens..je kijkt er dan ineens zo anders tegen aan he
de 7 e keer EMDR en eronder de 6 e keer
https://yoo.rs/karin.van.der.straaten/blog/alweer-voor-de-6e-keer-emdr-1524689615.html?Ysid=33508
