Net lees ik elders:

zó oneerlijk, eerst alles moest verliezen om al mijn pijn onder ogen te zien, om te kunnen gaan ontdekken hoe ik moet leven. en En dus, wanneer ik weer eens voel hoe onmogelijk het allemaal is, probeer ik mezelf compleet af te sluiten. Die harnassen weer aan te trekken. Niets meer binnen te laten komen. Om maar niet te hoeven voelen dat ik net als vroeger dit allemaal in mijn eentje moet uithouden en verdragen. Toen kon ik dat niet. Nu ook niet. Wie wel?! Denk ik, wanneer ik die doodsangst van toen voel. Maar het werkt niet meer. Die harnassen passen gewoon niet meer. en Vooral dat ik mijn gevoel te pas en te onpas kon uitzetten.

Ook ik ben hier dus een reuze kei in..blijven lachen.. blijvend dankbaar zijn

t Gevoel hebben alles onder controle te hebben en er achter komen dat het een enorme facade blijkt te zijn

ach arme ik en k ben nog maar net begonnen verdikkie.. hier ben ik heel even best erg verdrietig over..toch maar doorgaan..natuurlijk ga ik door..maar oef..k weet wat er komen gaan zal en ja..dus toch ...!

en daar zat ik dan weer vandaag, voor de  5e keer alweer. Vooralsnog zal er  nog bij lange na niet gedacht worden aan het eindpunt..daar waar nu pas een beginnetje is..maar jeetje wat  voel je veel en wat  hield het onderbewuste  vast Wat zijn wij mensen toch bijzondere wezens en wat een kracht kunnen we inzetten daar waar  het zo nodig is.

Met L. even doorgenomen hoe  aan te pakken en waar gebleven.. k vond dat er nu een vervolg beeld kon komen welke ook omhoog begon te komen en nog in het dagelijks leven tot een last  is en altijd belast was.

De donkerte van de nacht..het niet weten waar te zijn, de extreme angst en paniek.

Met de handen  rond voelen aan de wanden om toch nergens die lichtschakelaar of deurknop te vinden

de ijzige gil ..blinde paniek ..nu nog slaap ik met de deur wagenwijd open en kleine lampjes rondom.

Mijn ouders hadden een schip..ik was puber.. en ook toen lag mijn moeder met in bed een zaklantaarn om bij te schijnen als zij mij weer in  wilde paniek hoorde te keer gaan.

de nachten dat ik op het randje van mijn bed lag en stikte ..ze bleven jaren en jaren doorgaan en kregen steeds weer andere vormen, lading  en beelden. de blinde angst bleef . in en in triest. de slangen die door mijn bed kropen..dat is het plaatje voor nu en dan weer verder.. nachtmerries in vele vormen en gradaties.. 

Die slangen..oef..met imaginaire exposure  was het een idee om allerlei plaatjes van slangen op te gaan zoeken en aan te kijken..en ja.. daar waar je bang voor bent... k werd later eens door zo'n dier in mijn bil gebeten tijdens t tuinieren bij anderen..sjonge, die had in die tuin een hol onder een boomwortel..tja..ik weer he.

t Was  me het middagje wel zeg.. in ieder geval merkte ik  toch dat er wel degelijk lagen zullen gaan verdwijnen

voelde mijzelf weer  naar achteren uit mijzelf wegkruipen..herkende de angstige pijn.

Ja en dit wat ik nu doe..daar moet ik echt wel zijn

De beelden en emoties vliegen als een gek aan je voorbij, heel vermoeiend allemaal

Fysiek trek je samen of voelt de vuisten spannen..spieren  op fight/flight?  zeker weten!!! do it..yes you can!

Toch nadat anderhalf uur gevecht met jezelf en alle lagen..kon ik de deur weer uitstappen en de zon tegemoet.

Deel 1

Luister eens wat een liefde en wat een kracht er vanuit samen kan ontstaan! 

een vrolijke noot