Dissociatie, is een geestesgesteldheid waarin bepaalde gedachten, emoties, waarnemingen of herinneringen buiten het bewustzijn worden geplaatst, tijdelijk niet 'oproepbaar' zijn of minder samenhang vertonen.
Letterlijk betekent dissociatie 'ontkoppeling' of 'uiteenvallen'.
Het is een zeer alledaags verschijnsel: iedereen verliest bijvoorbeeld wel eens de aandacht voor zijn omgeving als hij zeer geconcentreerd met iets bezig is en iedereen heeft weleens een dagdroom.
In deze zin is het gewoon een mechanisme om tot rust te komen, een afweermechanisme .
In mijn geval komt er nog iets bij:
Toen ik indertijd in ernstig bedreigende situaties kwam, niet kon vluchten en niet kon vechten, kon mijn geest zich hierdoor tijdelijk onttrekken aan de realiteit die onacceptabel was...
dus ook NU nog zijn die herinneringen aan deze ernstige gebeurtenissen weg in gevoel en geheugen
Nu.. jaren later dus, tijdens de EMDR therapie treden ook dissociaties op,
het even 'weg' zijn om te voorkomen dat ik het mij herinner.
Hier werk ik dus aan om erbij te blijven
Dit wegdrukken van alles vreet mijn totale energie haast op..
Het eronder houden vergt dus heel veel van mij en ieder ander die ermee behept is
Dissociatie komt onder meer voor als symptoom van PTSS...en daar had ik toen erg veel last van.
en wat ben ik een enorm krachtig persoon gebleken..
er was heel erg veel wat zo in de diepste spelonken van mijn geheugen verstopt moest worden.
en er dus ook krachtig en positief bij te blijven
Gaande de jaren heb ik er van alles voor gedaan en dacht van dit akelige verleden af te zijn.
Heb drie soorten hypnose gedaan, cranio sacraal- reiki- klassieke homeopathie en heel veel meer
het voelde als een cadeau aan mijzelf steeds...helen / verder spelen .
Mijn lichaam bleef praten- ME was al jaren terug genoemd.. mij er ook maar nooit druk om gemaakt
en van de extreme moeheid ..ach.. veel rustpunten pakken en als dat niet kon.. wakker liggen..hele nachten.
Nooit mij hier echt druk om gemaakt..na wat dipdagen..wist ik dat de zon altijd weer zou gaan schijnen en kon
juist omdat ik zo geweldig kan dissociëren snel weer in de positieve kracht terug komen
Mijn kijk op het leven is daardoor wel sneller bewust geworden en daardoor vaak zomaar gelukkig met niets.
Heerlijk in een Zijns gevoel verblijven- intens genieten- dankbaar- tot er een laatste shock bovenop kwam en ik uit mijn lood raakte.. natuurlijk wel net na mijn 6 e hartoperatie in 1 jaar tijd..je bent dan een stuk minder sterk en zeker omdat ik de drie jaar daarvoor met die continue infarct achtige pijn rond liep.
De klap kwam hard aan..mijn cadeau uiteindelijk...blijkt nu
de muur moet om.. en toen het revalidatie centrum zei- jouw spieren staan op vluchten/ vechten..viel het kwartje
Vandaag de 3e x EMDR dus
Vandaag de 3e x EMDR dus
en weer moest ik hetzelfde plaatje bekijken als voorgaande keren
en weer zat ik dus voor de balk met lichtjes
L... hiel mij goed bij de les, zodat ik niet geestelijk weg vluchtte, erg goed is zij hier in
Dit keer riep het hele andere beelden op
en hele andere gevoelens, heel heftig
alles totaal nieuw en tevens heel bekend
er raasden 2 x ziekenauto's toevallig voorbij
De eerste keer zag ik er ineens mijzelf in liggen
de heftige geboorte van mijn eerste diamantje
de tweede keer zag ik het verlies van zijn tweelinghelft rond de vierde maand zwangerschap
Wat een schrik zeg
Dit soort beelden vliegen weer net zo snel voorbij als dat ze kwamen..dus laat je niet weerhouden indien nodig
na anderhalf uur loop je weer vrolijk de ruimte uit, de zon tegemoet..zeg maar
Het is heel apart om te merken wat dit alles met je doet en hoe ik dus ook kon zien waar en hoe ik mij geestelijk afsloot, een ster ben ik erin en wat treurig dat dit ooit zo nodig was
gevoelens van diepe droefheid, angst, boosheid, machteloosheid en een hele riedel meer
hoe bang was ik voor deze pijn, stel het zou ooit naar buiten komen
k was bang er anderen mee te kwetsen/shockeren en bleef sterk
en hoeveel kracht blijk ik nu dus nodig te hebben om ze stuk voor stuk aan te kijken
Respect voor mijzelf is op de juiste plek
wat een krachtpatser zeg
en jeetje, arm lijf.. de spieren trokken heftig samen
Groot Klimmendaal het revalidatiecentrum had dus echt wel gelijk
Overlevers
