Nou, daar ging ik weer heen. mij niet aan de afspraak gehouden om 2x per dag achter elkaar en dat de hele week 

de voorgaande sessie die is opgenomen met mijn recorder te beluisteren en een lijstje te maken 

met de zaken die ik denk te vermijden door die situatie van toen.. die vorige week werd bekeken tijdens de 1 e sessie exposure bij G.

Simpeler kon t haast niet, mijn smoezenboekje was stampvol met redenen waarom t niet kon.

De waarheid was dat ik  1 x de recorder had afgeluisterd en ja..de grote vermijder was ontdekt natuurlijk!

de tranen liepen en voelen was ook niet fijn.

en zo zijn er wel meer dingen die ik vermijd natuurlijk...nu nog gaan ontdekken welke allemaal.

Dit keer was er een lijst waarin mogelijke angsten in verborgen konden zitten te zien op de pc van G.

Onderaan stond, neus dicht knijpen en ademhalen door een rietje..tja..dat wilde ik dus echt niet , paniek pf.

Even later zat ik op mijn gemakkie best wel even dit rustig te doen..gek is dat toch met die malle angsten,z e belemmeren t denken dus duidelijk.

Weer dezelfde situatie aangekeken als voorgaande keren en oef.. er kwam toch steeds meer in beeld waarvan ik dacht dat t weg was.

Vanuit diezelfde zevende hemel rechtstreeks de hel in en in een shock terecht gekomen..er waren meer beelden  dus nu bij..echt geen pretje hoor.

Na elke zoveel minuten moest ik even mijn ogen open doen en keek ik naar een plaatje zoals ik hieronder zal plakken..ogen dicht en oef..t bleef wel ff hangen hoor en t gevoel herkende ik direct..alleen heb ik nooit die angst getoont en deed of ik er geen last van had ..onbewust wist ik als ik het wel zou tonen, het verhaal erger en nog erger zou worden omdat hij..ja HIJ erop kickte..die lol gaf ik hem niet . Deze situatie waar ik dus nu mee bezig ben, zorgde er wel voor dat ik vanuit een shock verder ging en de adrenaline op volle toeren  bleef stromen, dag in en uit.

De hele traumatische situatie moet je dus beleven alsof je dus  in de leeftijd bent en situatie waarin het zich afspeelde.

Je ziet jezelf dan weer lopen doen en voelt hoe je toen hebt gevoeld en alles waarvan je dacht  het niet meer te herinneren krijgt een kans om weer wakker te worden om er vrij van te raken en dat  begint al aardig te lukken..t raakt mij steeds meer en meer.

Mijn gestel laat ook flink van zich horen..de huid brand als of het in de fik staat en er duizenden diertjes rondhuppelen

in de avond wordt het erger en erger en helpt mij weg te vluchten uit mijn denken en terugblikken .

Neuropathie op elke dunne vezel uiteinde. Eerst was het puur in de armen...maar het verspreid zich nu over mijn hele lijf en  gelukkig met G. er over gehad en gehoord dat dit wel eens vaker voorkomt en  dat doorgaan de beste optie is om er later weer  vrij van te raken, normaliter is dit een  voor altijd zaakje..k vertrouw hier dus maar op en ga lekker door, al ist allemaal geen lolletje . Gewoon proberen eraf te blijven..maar tijdens t schrijven  lukt het niet en slaan de vlammen uit de pan, hel en verdoemenis verdikkie!

Morgenochtend met de huisarts overleggen wat er mogelijk aan te doen is. Ook die beknelde zenuw aan de linkerkant is  onaangenaam..pff  lig hele nachten wakker omdat k niet goed weet hoe te liggen.. paracetamolletjes maken wel wat rustiger. dus slaap ik de laatste tijd gelukkig weer n uurtje over drie per nacht, blij toe.

Je moet er echt wel iets voor over hebben om bevrijd verder te kunnen leven.

Dankbaar met alle steun en ook  D. die zo geweldig naast staat  via fysio en massage..ze is er erg goed in.