Ik ben een alcoholiste, dat moet ik voor de eerlijkheid zeggen, want dat blijf je voor de rest van je leven. Ik drink al alcohol van toen ik zeer jong was, een jaar of 13, eerst stiekem thuis, van de flessen die mijn vader meebracht toen hij nog toerisme deed, niemand lette erop dus kon ik mijn hang gaan. Ik kon ook via mijn kamertje naar de zaal en de keuken van mijn grootnonkel geraken zonder dat er iemand iets merkte, daar dronk ik soms ook stiekem een biertje leeg uit de frigo's. Toen ik een jaar of 15 was mocht ik beginnen uitgaan naar het plaatselijk jeugdhuis, ik was er steeds trots op dat ik veel alcohol kon drinken, het waren nog onschuldige biertjes of eens een pisang ofzo. Drank heeft eigenlijk altijd een rol gespeeld in mijn leven, toen ik klein was zag ik dagelijks mensen die dronken, mijn moeder hield een cafe open en was er ook niet vies van, als mijn vader niet aan het werk was stond hij aan de toog.Het is geen excuus om later zelf ook te drinken dat weet ik, maar ik geloof toch wel dat het ergens in mijn genen zit.Ik heb jaren alles onder controle gehad, functioneerde normaal en overdreef maar af en toe, maar bij tegenslagen greep ik steeds vaker naar de fles. Tot het eigenlijk de laatste jaren een gewoonte geworden was, drinken om te ontspannen, drinken bij donkere gedachten, drinken om iets te vieren of gewoon drinken omdat ik me goed voelde. Door alleen te zijn was er ook niemand die me erop aansprak of me op de vingers tikte, soms spraken mijn dochters me erover aan maar ik had altijd wel een excuus klaar waarom en dat het niet meer zou gebeuren enzovoort. Tot ik eigenlijk zelf ook wel wist dat dit te ver aan het gaan was, maar ik kon het niet omkeren. Dus door een drastisch voorval eind december, ik vertel er later wel meer over, werd ik gedwongen om onder toezicht antabuse in te nemen. Dus nu komt er dagelijks, sinds begin februari een verpleegster langs die bij me staat als ik mijn pil inneem. Ik vind het soms belachelijk van mezelf dat er daarvoor iemand speciaal moet komen maar ik weet ook wel als ik zelf het karakter moet hebben om deze iedere dag te nemen, ik na een week weer bij af ben. Ik heb weinig karakter om door te zetten. Het is voorlopig voor een jaar en ik ben zeker van plan om dit te verlengen, voor mijn part direct voor 10 jaar. Ik voel me beter zonder drank, kraam geen onnozelheden meer uit, beledig niet zomaar iemand meer, ik schaam me voor de dingen die gebeurd zijn tijdens mijn dronken momenten maar ik kan deze niet meer omkeren. De mensen die ik beledigd heb zullen me misschien nooit meer vergeven, das jammer maar ik kan daar niets aan veranderen.Ik ben ook veel geld kwijtgeraakt door domme beslissingen in dronken toestand terwijl ik dacht dat ik goed bezig was, dom, echt dom, maar het is gebeurd, wat kan ik zeggen ? Ik doe daar nu boete voor, das boete genoeg zonder commentaren van anderen, ik weet het zelf ook wel. Het hoeft er niet ingesmeerd te worden, het is nu zo. Er zijn mensen die niets met me te maken willen hebben, zelfs mijn eigen vader. Spijtig, jammer dat hij me niet gewoon kan zien als mens, een mens die ook zwak kan zijn, niet zijn droommens zoals hij me had willen zien.
Mijn kijk op het leven :Een goeie vier maanden nuchter
Ik ben een alcoholiste, dat moet ik voor de eerlijkheid zeggen, want dat blijf je voor de rest van je leven. Ik drink al alcohol van toen ik zeer jong was, een jaar of 13, eerst stiekem thuis, van de flessen die mijn vader meebracht toen hij nog toerisme deed, niemand lette erop dus kon ik mijn hang gaan. Ik kon ook via mijn kamertje naar de zaal en de keuken van mijn grootnonkel geraken zonder dat er iemand iets merkte, daar dronk ik soms ook stiekem een biertje leeg uit de frigo's. Toen ik een jaar of 15 was mocht ik beginnen uitgaan naar het plaatselijk jeugdhuis, ik was er steeds trots op dat ik veel alcohol kon drinken, het waren nog onschuldige biertjes of eens een pisang ofzo. Drank heeft eigenlijk altijd een rol gespeeld in mijn leven, toen ik klein was zag ik dagelijks mensen die dronken, mijn moeder hield een cafe open en was er ook niet vies van, als mijn vader niet aan het werk was stond hij aan de toog.Het is geen excuus om later zelf ook te drinken dat weet ik, maar ik geloof toch wel dat het ergens in mijn genen zit.Ik heb jaren alles onder controle gehad, functioneerde normaal en overdreef maar af en toe, maar bij tegenslagen greep ik steeds vaker naar de fles. Tot het eigenlijk de laatste jaren een gewoonte geworden was, drinken om te ontspannen, drinken bij donkere gedachten, drinken om iets te vieren of gewoon drinken omdat ik me goed voelde. Door alleen te zijn was er ook niemand die me erop aansprak of me op de vingers tikte, soms spraken mijn dochters me erover aan maar ik had altijd wel een excuus klaar waarom en dat het niet meer zou gebeuren enzovoort. Tot ik eigenlijk zelf ook wel wist dat dit te ver aan het gaan was, maar ik kon het niet omkeren. Dus door een drastisch voorval eind december, ik vertel er later wel meer over, werd ik gedwongen om onder toezicht antabuse in te nemen. Dus nu komt er dagelijks, sinds begin februari een verpleegster langs die bij me staat als ik mijn pil inneem. Ik vind het soms belachelijk van mezelf dat er daarvoor iemand speciaal moet komen maar ik weet ook wel als ik zelf het karakter moet hebben om deze iedere dag te nemen, ik na een week weer bij af ben. Ik heb weinig karakter om door te zetten. Het is voorlopig voor een jaar en ik ben zeker van plan om dit te verlengen, voor mijn part direct voor 10 jaar. Ik voel me beter zonder drank, kraam geen onnozelheden meer uit, beledig niet zomaar iemand meer, ik schaam me voor de dingen die gebeurd zijn tijdens mijn dronken momenten maar ik kan deze niet meer omkeren. De mensen die ik beledigd heb zullen me misschien nooit meer vergeven, das jammer maar ik kan daar niets aan veranderen.Ik ben ook veel geld kwijtgeraakt door domme beslissingen in dronken toestand terwijl ik dacht dat ik goed bezig was, dom, echt dom, maar het is gebeurd, wat kan ik zeggen ? Ik doe daar nu boete voor, das boete genoeg zonder commentaren van anderen, ik weet het zelf ook wel. Het hoeft er niet ingesmeerd te worden, het is nu zo. Er zijn mensen die niets met me te maken willen hebben, zelfs mijn eigen vader. Spijtig, jammer dat hij me niet gewoon kan zien als mens, een mens die ook zwak kan zijn, niet zijn droommens zoals hij me had willen zien.
