Een prachtig-zonnige dag. We maken een ommetje. De lentezon kleurt onze blote armen.

"Hebben jullie ook zo'n zin in Kerst?" vraagt mijn moeder. "Wij hebben nog geen plannen, geloof ik. Binnenkort gaan we eerst de kerstboom maar eens opzetten."

"Maar oma, het is lente!" zegt mijn oudste verbouwereerd. De jongste lacht hartelijk. Mijn moeder lacht mee.

"Ach, wat suf van me! Oma is soms een beetje warrig. Het is natuurlijk lente! We lopen met blote armen buiten. En kijk eens wat een mooie bloemen. Dat heb je niet in december. Domme oma."

Loading full article...

Ach, het is wel gezellig dat ze zich zo verheugd op de Kerst. 
soms moet je er maar een beetje om lachen, het is dieptriest natuurlijk
Gelukkig gaan jullie er goed mee om. Het zal ook veel verdriet geven.
Ja, en angst voor de toekomst. Maar we koesteren wat we nu nog hebben samen.
Wat een liefde spreekt hier !!!!
Het is zo mooi om te zien hoe mijn dochters en mijn moeder met elkaar omgaan, heel puur en onbevangen....
Ach ja, zo gaat dat dan he, sterkte hoor.
Zo gaat dat, helaas. Probeer er het beste van te maken
Doen we, en lukt aardig :-)
Natuurlijk hebben we zin in kerst Oma, maar laten we genieten van de lente ;-) Samen komen we vast eens bij de kerst :-)
Dat je de comments leest en dat Soberana het gras al voor je voeten heeft weggemaaid. Dat dus.
Bewonderenswaardig hoe jullie omgaan met de dementie van je moeder en wat reageren jouw dochters lief op oma's 'warrigheid'.
Dochters zijn dol op haar en hebben volledig geaccepteerd dat oma's hoofd 'soms een beetje warrig' is :-)... Show more