Het is zover. Na, voor mijn eigen gevoel al bijna een week weeën gehad te hebben, weet ik dat de tijd aangebroken is. Natuurlijk midden in de nacht. Een lekkere timing. De verloskundige stroopt haar mouwen op. 'Mooi zo, volledige ontsluiting!' Het echte werk begint.

Ik brul de halve wereld bij elkaar.

'Ssst,' zegt mijn man. Hij wil niet dat ons driejarig zoontje door mijn oerkreten wakker wordt. Maar het onrecht is al geschied, een in de ogen wrijvend jongetje komt poolshoogte nemen. Wanneer mijn man hem met zachte hand wil dwingen weg te gaan, houdt de verloskundige dit tegen.

'Laat hem maar even bij zijn moeder kijken, hij is nu toch wakker en zal hoogstwaarschijnlijk zich van alles in zijn koppetje halen.'

Loading full article...

oef das heftig zeg.😘
Dat was geen fijne ervaring...
Die mannelijke gynaecologen, bleh. Altijd opkomen voor jezelf en je lichaam. Dat moet allemaal al hartstikke heftig zijn geweest.
Very touching post. Hope you are okay now.
Sommige artsen lijken wel gevoelloos. Wat een reactie. Knuffel voor jou.
heftig...... te triest voor woorden dat er zo met je is omgegaan...... ik vind je zeker niet dom of naïef.... die vent had zijn werk beter moeten doen....
Jeetje wat een heftige gebeurtenis, daar wordt je stil van............ maar goed dat je zo'n vechter was/bent! Die woorden ook van die arts, echt belachelijk! 
Je vertrouwt je met alles wat je bent en hebt toe aan een gynaecoloog en zijn deskundigheid. En dan zo'n reactie krijgen ...
ik dacht eerst dit gaat niet om jou je hebt maar 1 dochter. Maar ik zie aan de reacties dat het wel om jou gaat. Meid wat heftig dit zeg.
Ik heb nog 1 dochter die thuis woont, Marijke
Dat was zo'n beetje 1 van mijn bevallingen.. een jaar later nog bloedverlies.
Bloedverlies mag nooit onderschat worden. Bij mij was de 'boosdoener' een restant van de placenta die was blijven zitten. Ze hebben in het ziekenhuis een grove fout gemaakt door niet te constateren dat de placenta niet volledig was. 
Jeetje, wat vreselijk om mee te maken en dan die reactie achteraf! Is het uiteindelijk wel goed gekomen, heb je er niets aan overgehouden?
Dat doet me na al die jaren, nog het meest, die opmerking. Mijn (oudste) dochter is nu 30 jaar oud, je zou denken dat het wel in de vergetelheid is geraakt. Maar nu ik het zo opgeschreven heb, komt alles weer naar boven. Ja, ik heb er wel iets aan overgehouden, maar kan daar goed mee omgaan. 
Dat is best heftig wat jou is overkomen. Ondanks alle ellende en verdriet ben je er gelukkig nog. Maar of het nu aan die "arts" te danken is vraag ik mij oprecht af. Hoe gaat het nu met je?
Dat is het voornaamste, dat ik er nog ben. Het gaat best goed met me nu. Maar wanneer de gynaecoloog mijn opmerking serieus had genomen, was me heel veel ellende bespaard gebleven.
Autobiografisch lees ik in de schrijfuitdaging.... het leest als een thriller! Ik zou die gynaecoloog wel even willen spreken 😡
We hebben nog uitgezocht of we de man konden aanklagen, maar kregen geen poot aan de grond. Zoals ik op dit moment in het leven sta, zou ik niet graag in zijn schoenen willen staan, mocht hij me dit nog eens flikken. 
Wat een onsympathieke manier van mededelen. Zo zakelijk. BAH!
Heftig relaas... maar jij bent verre van dom en naïef. Je vertrouwde op iemand die vakkundig behoorde te zijn...
Dat weet ik nu, ik laat me nu door niemand meer zo afschepen
Wow, what a frightening experience. Wishing you well and best of everything with your precious family,
Een heftige ervaring.. herken er helaas wel wat in..